Brits Catapult Aircraft Merchant schip m.v. Empire Stanley

De m.v. Empire Stanley werd in september 1941 in dienst gesteld als één van de CAM-schepen. In de loop van 1942 werd de katapult weer verwijdert. Op 17 augustus 1943 werd de Empire Stanley door de U 197 getorpedeerd.

De m.v. Empire Stanley (6.921 BRT) werd in opdracht van het Ministry of War Transport in 1941 gebouwd door Greenock Dockyard Co Ltd te Greenock^[1] en in september 1941 als één van de CAM-schepen geleverd aan Furness, Withy & Co Ltd uit Liverpool. Het schip kreeg als thuishaven Greenock.De Empire Stanley was een standaard Empire X-Type.^[2]

Op 8 oktober 1941 vertrok de Empire Stanley als CAM-schip met konvooi ON 24 vanuit Liverpool naar Halifax waarna het op 3 november 1941 met konvooi HX 158 terugkeerde naar Liverpool. Al vanaf juli 1942 werd de Empire Stanley niet meer vermeld als CAM schip bij de konvooilijsten waar het schip op voorkwam. In 1942 werd dan ook de katapult weer verwijderd. Na aanvankelijk vooral tussen Liverpool en Halifax in konvooi te hebben gevaren, werd de Empire Stanley vanaf halverwege 1942 en in 1943 ook op Zuid-Amerika, de Caraïben en Afrika ingezet.

Op 17 augustus 1943 transporteerde de Empire Stanley onder bevel van Master Arthur John Pilditch, een lading van 8890 ton kolen van Lourenco de Marques naar Beirut via Durban en Aden.^[3] Het schip stond op dat moment onder bevel van Master Arthur John Pilditch en werd niet geëscorteerd. Om 15.50 uur werd het schip getorpedeerd door U 197 (Korvettenkapiän Robert Bartels). Het schip zonk ten Zuidzuidoosten van Cap Sainte Marie, Madagaskar. Van de 54 opvarenden kwamen 25 personen om het leven (Pilditsch, 18 bemanningsleden, vijf geschut bemanningsleden en een passagier). Het Britse vrachtschip m.v. Socotra redde op 20 augustus 1943 17 bemanningsleden, twee geschutbemanning en een passagier. De HMS Thyme (K 210) redde negen bemanningsleden.

Tijdens haar loopbaan nam de Empire Stanley in ieder geval deel aan de volgende konvooien:

Noten

1. Hocking, 1969, pag 220
2. Mitchell, 1990, pag. 70
3. Hocking, 1969, pag 220