Geboortedatum:

4 mei 1921 (Kelbassen/Oostpruissen, Duitsland)

Overlijdensdatum:

20 maart 2008 (Apolda/Thüringen, Duitsland)

Nationaliteit:

Duitse (1933-1945, Derde Rijk)

na het doorlopen van de lagere school begon hij een leertijd in de landbouw en meldde zich op 5 december 1939 bij de Wehrmacht, waar hij zich aansloot bij het 6e (MG) squadron van het 1st Cavalry Replacement Regiment in Allenstein.
Met de melding van 6 april 1940 werd hij overgeplaatst naar het 3e squadron van Reiter Regiment 2, evenals de overplaatsing naar Emsland aan de Nederlandse grens.
Met het begin van de gevechten in het westen werden de bunkerposities bestormd en opgeschoven richting Zuiderdamm en Dreiländerdreieick naar Duinkerken. Vervolgens werden ze gehergroepeerd en aangevallen met als doel Parijs. Paarden waadden over de Seine en veroverden de bruggen die van achteren kwamen. Het doel van de gevechten was de monding van de Garonne, de gelijktijdige demarcatielijn.
Na de gevechten in het westen, overgebracht naar Polen, werd Bachor op een ochtend door de marechaussee opgehaald en moest hij zijn papieren inleveren. Bachor kreeg de opdracht om de Sovjet-posities aan de grensrivier Bug, bij Brest-Litovsk, te verkennen. Met deze missie over meerdere dagen, op de ochtend van het uitbreken van de oorlog, trekt zijn oude troep naar voren naar de grens en over de doorwaadbare plaatsen.
Dit werd gevolgd door gevechten in de moerassen Rokitno en Pripjet, voor Gomel, Zhitomir en de slag om het Vyazma-Bryansk-bekken.
Hier werd de 1st Cavalry Division uit de strijd teruggetrokken en verplaatst naar Oost-Pruisen, waar het werd omgebouwd tot een tankdivisie.
Na 3 maanden training in Parijs zou Bachor deel uitmaken van de 1e compagnie van Panzer Regiment 24, waarmee hij in de zomer van 1942 deelnam aan de opmars in de gebieden Voronezh, Kalatsch en Stalingrad.
Bachor nam deel aan de zware en harde gevechten in Stalingrad, werd neergeschoten en ernstig gewond naar buiten gevlogen. Per hospitaaltrein naar Wenen gebracht, kreeg hij de nodige zorg in het klooster van Biedermannsdorf.
In de Rennwegkazerne bood hij zich weer vrijwillig aan voor het Oostfront, waar hij deelnam aan de terugtochtgevechten via Roemenië naar Hongarije via Nikopol.
De verhuizing naar Oost-Pruisen in het gebied Heiligenbeil-Vogelsberg-Rosenberg vond plaats op speciale orders.
Bachor baande zich een weg via het spit naar de commandopost van Fischhausen en terug en kwam vandaar naar Pillau. Via Ploen en Ludwigsburg kwam hij in Karlsminde bij Eckernförde, waar de resterende delen van zijn eenheid zich bevonden.
Daar kreeg hij het bevel om een ​​groep weerwolven te leiden, wat hij weigerde.
Bachor werd gevangengenomen door de Verenigde Staten, waar hij volledig werd beroofd, behalve zijn onderbroek. Toen hij aankwam in het krijgsgevangenenkamp Heide in Holstein, verontschuldigde de commandant van de divisie "Desert Rat" zich voor het gedrag van zijn soldaten. Het nieuwe uniform dat hij kreeg was marineblauw.
Na 4 weken werd de tankman Willy Bachor vrijgelaten.
De toekenning van het Ridderkruis aan Willy Bachor is twijfelachtig. Dus werd er een subsidievoorstel naar het korps gestuurd, maar dit werd niet doorgestuurd, of het ging verloren in de loop van het conflict dat toen heerste.
Na de evacuatie uit Oost-Pruisen na de capitulatie werd een tweede indiening gedaan die niet meer in behandeling werd genomen.
Het voorstel van Bachor van 18 maart 1945 heeft betrekking op de gevechten van 18 maart 1945 ten noordoosten van Grunenfeld / Oost-Pruisen. Zijn missie was om de moeilijk te verdedigen grenadiers te ondersteunen en ondanks het sterkste aanvalsvuur stelling te houden tegen tankaanvallen. Rond 1 uur na passende vuurvoorbereidingen viel de vijand aan met 11 middelzware en zware strijdwagens, evenals talrijke infanterie. Tweemaal geraakt tijdens het gevecht schoot Bachor 6 tanks of aanvalskanonnen neer, waarop de vijand zich aanvankelijk afwendde. Maar Bachor herkende de situatie, achtervolgde de vijand, schoot nog twee vijandelijke tanks neer en schoot een 6-inch aanvalskanon geïmmobiliseerd. Met deze schietsuccessen verhoogde Bachor zijn schietaccount tot 57 schietsuccessen. Hij vernietigde tegen die tijd ook 90 middelzware en zware antitankkanonnen, artilleriestukken en granaatwerpers. Het voorstel voor het Ridderkruis werd gedaan door de commandant van de III. Afdeling Panzer Regiment 24, Rittmeister Kuls. Het voorstel werd goedgekeurd door de divisiecommandant von Nostitz-Wallwitz en doorgegeven aan het korps, waar het vastliep.
In 1982 werd deze "zaak" behandeld door de ordecommissie van de ODR en met de datum 08.05.1945 gerechtvaardigd beslist. Uiteindelijk werd de datum gewijzigd in 05/11/1945. Dat de Wehrmacht op dat moment al had gecapituleerd en daarom niemand het recht had om ridderkruisen toe te kennen, ligt voor de hand.

Heeft u zelf meer informatie over deze persoon? Lever het aan!

Periode:

Tweede Wereldoorlog (1939-1945)

Rang:

Unteroffizier (Onderofficier)

Eenheid:

12. Kompanie, III. Abteilung, Panzer-Regiment 24, 24. Panzer-Division, Heer

Toegekend op:

28 juni 1944

Periode:

Tweede Wereldoorlog (1939-1945)

Rang:

Oberwachtmeister

Eenheid:

12./ Panzer-Regiment 24, 24. Panzer Division

Toegekend op:

6 april 1945

Periode:

Tweede Wereldoorlog (1939-1945)

Periode:

Tweede Wereldoorlog (1939-1945)

Periode:

Tweede Wereldoorlog (1939-1945)

Periode:

Tweede Wereldoorlog (1939-1945)

Periode:

Tweede Wereldoorlog (1939-1945)

Rang:

Oberwachtmeister

Eenheid:

Zugführer, 12./ Panzer-Regiment 24, 24. Panzer Division

Toegekend op:

11 mei 1945

Hoewel de voordracht voor de verlening van het Ritterkreuz des EIsernen Kreuzes op tijd zou zijn ingediend, is deze niet voor 8 mei 1945 bij de Heerespersonalamt (HPA) binnengekomen en is het tijdens de Tweede Wereldoorlog niet meer tot een formele Ritterkreuzverlening gekomen. Bij het Bundesarchiv is slechts een schrijven bekend van de Divisionskommandeur 24. Panzer-Division gedateerd 11 mei 1945 met het verzoek de verlening alsnog door te voeren. Een formele verlening is niet bekend. Deze verlening is in 1982 door de Ordensgemeinschaft der Ritterkreuzträger erkend. Formeel is dit echter een rechtsongeldige verlening.

• Foto 1: Willi Schumacher
• Foto: Willi Schumacher collection
  
• - FEDERL, CH., Die Ritterkreuzträger der Deutschen Panzerdivisionen 1939-1945, VDM Heinz Nickel, Zweibrücken, 2000.
  - PATZWALL, K. & SCHERZER, V., Das Deutsche Kreuz 1941-1945, Verlag Klaus D. Patzwall, Norderstedt, 2001.
  - WEGMANN, GÜNTER, Die Ritterkreuzträger der Deutschen Wehrmacht 1939-1945, Biblio-Verlag, 2004.
  - Die Ordensträger der Deutschen Wehrmacht (CD), VMD-Verlag GmbH, Osnabrück, 2002
  - Ritterkreuz Archiv II/2009, Veit Scherzer, Ranis, Juni 2009, ISSN 1866-4709
  - Die Träger des Ritterkreuzes des Eisernen Kreuzes 1939-1945
  - Wilhelm (Willy) Bachor