Geboortedatum:

12 augustus 1909 (Saint-Germain-Sur-Moine, Frankrijk)

Overlijdensdatum:

30 april 1957 (Angers, Frankrijk)

Nationaliteit:

Franse (1870-heden, Republiek)

Saint-Cyrien van de General Mangin-promotie (1929-1931), hij diende als tweede luitenant in de 23e IR en vervolgens als luitenant aan de Maginotlinie.

In oktober 1935 trad hij toe tot de 6e RTA in de Levant en in maart 1938 bij het 1e Buitenlandse Regiment waarmee hij gestationeerd was in Algerije en Tunesië.

Ten tijde van de oorlogsverklaring in 1939 diende hij in Syrië, bij de 6e buitenlander. Slachtoffer van een fractuur van de opperarmbeen tijdens dienst in augustus 1940, hij verbleef meerdere keren in het ziekenhuis tot januari 1941.

De daaropvolgende mei koos hij ervoor om de Vrije Franse Strijdkrachten in Palestina samen te brengen met de Circassian squadrons van kolonel Collet. Ingehuurd onder het pseudoniem Yves de la Hautière, werd hij gepromoveerd tot kapitein in juli 1941.

Hij nam als compagniescommandant deel binnen de 13e Demi-brigade van het Vreemdelingenlegioen (13e DBLE) aan alle campagnes van de 1e Vrije Franse Divisie: Syrië, Libië, Tripolitania en Tunesië.

In 1943 zorgden hij en zijn compagnie in Algiers voor de beveiliging van de eerste zittingen van de Raadgevende Vergadering.

Met het 1ste bataljon van het 13de DBLE onderscheidde hij zich in Italië allereerst door de aanval op Garigliano waarbij hij op 12 mei 1944 door een granaatscherven aan het hoofd gewond raakte en daarna weer in de arm. tijd, door in close combat op 18 juni aan het hoofd van het eerste echelon van het bataljon het kasteel van Radicofani en de Villa Medici te veroveren.

Hij landde in augustus 1944 in de Provence en nam deel aan de bevrijding van het gebied. Aan het hoofd van het commandobataljon van de "13" nam hij deel aan de Vogezen-campagne waar hij tijdens de gevechten bij Fresse in oktober 1944 een indrukwekkende kalmte toonde. Van november 1944 tot januari 1945 gaf hij opnieuw het voorbeeld van de grootste minachting voor gevaar door te zorgen voor talrijke en gevaarlijke verbindingsmissies.

In de Elzas deed kapitein de la Hautière een tegenaanval bij Benfeld, aan het hoofd van de 3e compagnie, in de nacht van 11 op 12 januari 1945, waardoor de omsingelde garnizoenen van Rossfeld en Herbsheim zich terugtrokken.

Na de Duitse capitulatie, nog steeds met de "13", vertrok hij naar Indochina waar hij een oproep kreeg tot de orde van het legerkorps. Gepromoveerd tot bataljonscommandant, trad hij toe tot Marokko in 1948, nog steeds in het Vreemdelingenlegioen, voordat hij met pensioen ging in 1954.

Heeft u zelf meer informatie over deze persoon? Lever het aan!

• - François CARRÉ de LUSANÇAY | L'Ordre de la Libération et son Musée