Landfront Vlissingen - Stützpunkt Kolberg - Bunker 2 type 631 & Tankgracht

De volgende tekst is te lezen op het informatiebord van de Stichting Bunkerbehoud:
Allereerst een algemene informatie over het Landfront Vlissingen.

Landfront Vlissingen
Vlissingen was gedurende de Tweede Wereldoorlog een belangrijke positie en werd krachtig versterkt als onderdeel van de Duitse verdedigingslinie ‘Atlantikwall’. Om de vesting te beschermen tegen aanvallen in de rug werd er aan de landzijde van de stad een verdedigingsgordel aangelegd. Dit zogeheten Landfront bestond uit een kilometerslange tankgracht met daarachter tientallen kazematten voor mitrailleur en antitankgeschut. De linie begon in het westen in de duinen van Groot-Valkenisse en liep over Koudekerke naar het Kanaal door Walcheren. Aan de oostelijke zijde van het kanaal vervolgde het Landfront haar weg richting Ritthem waar de linie in de Schorerpolder bij het Fort Rammekens eindigde. Het grootste deel van het Landfront is behouden.
Na bovenstaande algemene informatie is de verdediging van Koudekerke zelf verder te lezen op het informatiebord.

De tekst:
De verdediging van Koudekerke, Stp. Kolberg
Het Landfront was opgezet als lineaire verdediging, dat wil zeggen een zigzaglopende tankgracht met daarachter kazematten die het voorveld van de linie konden dekken. De verdediging werd primair gevoerd door kazematten voor mitrailleur. De mitrailleur deed haar intrede in de Eerste Wereldoorlog en bleek een geducht wapen. Dit was reden voor de Duitsers om in de Atlantikwall veelvuldig van dit wapen gebruik te maken en hier zware betonnen gevechtsopstellingen (Bunkers) voor te bouwen. Zo werd voor de opstelling van één mitrailleur maar liefst 600m3 beton gebruikt, waarbij het wapen werd opgesteld achter een enorm zwaar en kostbaar pantserschild. De verhouding tussen de kostprijs van de mitrailleur en de bouwkosten voor de bunkeropstelling lijkt hiermee tamelijk uit het lood. Op plaatsen waar de tankgracht bestaande wegen kruiste werd ervoor gekozen het merendeel van de bruggen over de gracht te slechten. Slechts de meest belangrijke wegen bleven berijdbaar. Omdat deze een aanvaller met tanks en pantservoertuigen een snelle toegang tot de vesting boden, werden de bruggen voorzien van springladingen en gedekt met antitankgeschut.
Koudekerke, door de Duitsers aangeduid als Stützpunkt Kolberg, werd verdedigd door vijf mitrailleurkazematten (type 623 en 630) en drie geschutsbunkers (type 631 en 625) met antitankgeschut. De kanonkazematten hadden een schootsveld over de Middelburgsestraat en de oude Provinciale weg.
De bunker waar u zich nu voor bevindt is een geschutsbunker van het type 631, Schartenstand für 4,7cm Festungpak (t), specifiek ontworpen voor een vuurmond van Tsjechische makelij. Het betrof hier een snelvurend antitankkanon met een kaliber van 4,7cm, dat door de Duitsers massaal was buitgemaakt. De effectiviteit van het wapen was tamelijk beperkt, omdat deze eigenlijk alleen inzetbaar was tegen licht gepantserde voertuigen.

Ook hier de dringende vraag van Stichting Bunkerbehoud en TracesOfWar:
Alstublieft:
Veel bunkers op Walcheren en de Bevelanden staan op privé terrein. De duinen zijn verboden gebied.Vraag even toestemming voordat u een bunker gaat bekijken. Houd u er ook rekening mee dat voor veel eigenaren de zondag een dag van rust is. Veroorzaak geen overlast

Heeft u zelf meer informatie over deze locatie? Lever het aan!

Gebruikte bron(nen)

• Tekst: Mia van den Berg / Stichting Bunkerbehoud
• Foto's: Jeroen Koppes (1, 2, 3), Mia van den Berg (4, 5)