Atlantikwall Museum Noordwijk

Eind 1940 heeft de Duitse marine het oog laten vallen op dit stuk duingebied en legerde er ruim honderdtachtig soldaten. Voor deze soldaten moesten woonverblijven, wasruimtes en gevechtsopstellingen gebouwd worden. Zo'n 80 werken zijn er gedurende de oorlog gebouwd, variërend van een houten douchegebouw tot zware bunkers met wanden van soms wel drie meter dik. De bouw van de grootste bunker, de S414, ging gepaard met een betonverbruik van 1800 kubieke meter. Vandaag de dag zou een grote beton-vrachtauto driehonderd ritten moeten maken voor enkel die ene bunker. Het is dus geen wonder dat de Duitsers een spoorlijn tot bij de bunkers maakten om het beton aangevoerd te krijgen. Een enorme logistieke klus.

Bij het operationeel houden van de stelling in de noordduinen kwam ook veel kijken. Er moest iedere dag weer voor 180 man eten op tafel staan; er moesten roosters zijn wie wanneer wacht zou lopen en vooral moesten er plannen zijn hoe te verdedigen als de geallieerden zouden komen. Dan waren er nog de oefeningen die georganiseerd moesten worden, de voorraden die bijgehouden moesten worden en heel belangrijk: er moest een zinvolle daginvulling zijn voor de soldaten. Deze daginvulling zou voornamelijk bestaan hebben uit het bouwen van nog meer bunkers. Uiteindelijk bijna één bunker per twee soldaten. Alle bunkers werden na de bouw onder het zand geschept en op dit zand werden grasmatten geplaatst die van het golfveld waren weggenomen. Dit bouwen ging bijna de hele oorlog door totdat bij de bevrijding het merendeel van de soldaten wegtrok, de kanonnen en uiteraard de bunkers achterlatend.

Na de oorlog zat Noordwijk "mooi" opgescheept met die kanonnen en bunkers. Het eerste dat de bevrijders deden toen ze de stelling bezochten was het wegnemen van de sluitstukken van de kanonnen zodat het voor spelende kinderen geen groot gevaar zou opleveren. Later werden de kanonnen weggenomen om tot schroot te worden verwerkt. Dit gebeurde echter pas in 1946. Ook de munitie werd uit de stelling verwijderd. Nadat later de toezicht op de bunkers die nog gewoon in de duinen lagen afnam ontstond er een immens grote speeltuin voor de jeugd. Welke Noordwijker heeft er immers niet gespeeld? Begin jaren 70 werden de bunkers afgesloten en onder het duinzand weggewerkt.

Door de jaren heen zijn steeds meer bunkers open gegraven, gerestaureerd en opengesteld voor publiek. Stap binnen in de museumbunker - de voormalige vuurleidingsbunker - en ontdek door een audiotour meer over de geschiedenis en de bouw van de Atlantikwall. Wil je een deel van het 500m lange gangenstelsel en andere bunkers bekijken? Boek dan een rondleiding en laat een gids je door de tunnels leiden.

Voor de actuele bezoekersinformatie, kunt u terecht op de website van het museum.

Heeft u zelf meer informatie over deze locatie? Lever het aan!

Gebruikte bron(nen)

• Tekst: AtlantikWall Museum Noordwijk
• Foto's: Atlantikwall Museum Noordwijk