Duitse Onderzeeboot U 7 (1935)

De U 7 was een Type IIb U-boot welke in juli 1935 in dienst werd genomen. Het schip werd voornamelijk als opleidingsboot gebruikt maar wist toch twee schepen tot zinken te brengen. Op 18 februari 1944 ging de U 7 nabij Pillau ten onder. Dit was waarschijnlijk het gevolg van een duikongeval. Alle opvarenden kwamen hierbij om het leven.

De U 7 werd op 20 juli 1934 besteld bij de Germaniawerft te Kiel, waar de kiel als bouwnummer 541 op 11 maart 1935 werd gelegd. Op 29 juni 1935 werd het schip te water gelaten en op 18 juli 1935 afgeleverd. Het schip werd in dienst genomen onder bevel van Kapitänleutnant Kurt Freiwald.

De U 7 was een Type IIb U-boot met een lengte van bijna 43 meter. Met haar twee MWM RS 127 S diesel motoren kon boven water een snelheid worden bereikt van 13 knopen (24 km/u) en bij 8 knopen (15 km/u) een afstand worden afgelegd van 5.700 km. Het schip was in staat om te opereren tot op een diepte van tussen de 80 en 150 meter.^[1][2]

Het schip werd aanvankelijk in dienst gesteld bij de Unterseeboots-Flottille Weddingen, de latere 1. Unterseebootsflottille. Vanaf 1937 maakte het schip deel uit van de Unterseebootsschulflottille. Ten tijde van de inval in Polen werd de U 7 ingezet ter controle van de toegang tot de Oostzee en later tijdens operatie Weser (Weserübung), voor de kust van Noorwegen. Tijdens de operationele inzet bracht de U 7 twee schepen tot zinken.

Tot zinken gebrachte schepen:

De U 7 bleef haar verder loopbaan ingezet als opleidingsschip, ook toen de eenheid vanaf 1 juli 1942 werd omgevormd tot 21. Unterseebootsflottille. Tussentijds werd het schip wel enige malen op oorlogspatrouille gezonden. Op 24 augustus 1939 vertrok U 7 uit Neustadt te kunnen worden ingezet ten behoeve van de invasie in Polen. Op 8 september kwam het schip in Kiel aan na een missie in de Oostzee en het Kattegat.

Een tweede operationele patrouille begon op 18 september 1939 vanuit Kiel. Gedurende deze operatie langs de zuidkust van Noorwegen, werden twee schepen tot zinken gebracht. Op 3 oktober kwam de U 7 weer aan in Kiel.

Voor haar derde operationele tocht, vertrok U 7 op 3 maart 1940 uit Wilhelmshaven voor een tocht naar de Noordzee. Gedurende deze patrouille werden geen vijandelijkheden uitgevoerd. Op 8 maart 1940 kwam het schip weer aan in Wilhelmshaven. Ook de derde patrouille van 14 maart tot 19 maart verliep zonder dat enig schip werd beschadigd of tot zinken werd gebracht.

De vijfde patrouille, welke op 3 april 1940 te Wilhelmshaven aanving vond plaats ten behoeve van operatie Weser (Weserübung) en duurde tot 21 april, zonder dat enig schip tot zinken werd gebracht of werd beschadigd. Een zesde patrouille vanaf 7 mei 1940 tot 18 mei 1940 vond plaats in de Noordzee, langs de Nederlandse kust ten behoeve van Fall Gelb. Ook hierbij werd geen slachtoffer gemaakt. Een zevende patrouille werd uitgevoerd van 16 mei 1940 af maar moest worden onderbroken wegens defecten. Het schip moest naar Wilhelmshaven worden gesleept waar het op 15 mei 1940 weer aankwam.

Hierna voerde de U 7 nagenoeg alleen opdrachten uit ten behoeve van opleiding van personeel. Op 18 februari 1944 zonk het schip in de Oostzee nabij Pillau. Waarschijnlijk zonk de U 7 ten gevolge van een duikongeval. Alle 28 opvarenden kwamen hierbij om het leven.^[3]

Noten

1. Gröner, 1990, pag. 39-40
2. Kittel, 2014, pag. 20
3. Kemp, 1999, pag. 170