Wapens - TracesOfWar.nl

Nieuwste artikelen

Artikel door Wilco Vermeer
Geplaatst op 15 januari 2025

Britse Slagschepen van de Revenge-klasse (1914)

De Britse slagschepen van de Revenge-Klasse, werden gebouwd tijdens de Eerste Wereldoorlog. Van de acht oorspronkelijk geplande slagschepen, werden vijf schepen gebouwd. Eén schip, HMS Resistance werd in augustus 1914 afbesteld. De laatste twee schepen werden herzien en afgebouwd als Renown-klasse Slagkruisers. In sommige bronnen worden deze slagschepen wel aangeduid als Royal Sovereign-klasse of R-klasse slagschepen. Formele documenten van de Royal Navy onthullen echter de naam als Revenge-klasse.

Artikel door Peter Kimenai
Geplaatst op 15 januari 2025

Amerikaanse slagschepen van de Wyoming-klasse (1911)

De Japanse aanval op Pearl Harbor, de basis van de US Pacific Fleet in Hawaï, was de directe reden voor de Verenigde Staten om zich actief te mengen in de Tweede Wereldoorlog. Ondanks deze late intrede in het wereldwijde conflict, of misschien wel juist daardoor, beschikte de Verenigde Staten eind 1941 al over 19 slagschepen waarvan er 17 op dat moment als zodanig ingezet konden worden. Het uit 1910 stammende slagschip van de Florida-klasse USS Utah, was in gebruik als radiografisch bestuurbaar doelschip en de naamgever van de uit 1911 stammende Wyoming-klasse was in gebruik als opleidingsschip.

Artikel door Peter Kimenai
Geplaatst op 15 januari 2025

Amerikaanse slagschepen van de South Dakota-klasse (1941)

De Amerikaanse slagschepen van de South Dakota-klasse, USS South Dakota, USS Indiana, USS Massachusetts en USS Alabama vormden een klasse snelle slagschepen, die eind jaren `30 ontworpen werd onder de beperkingen van de vlootverdragen van Washington en Londen.

Artikel door Peter Kimenai
Geplaatst op 15 januari 2025

Amerikaanse slagschepen van de North Carolina-klasse (1940)

De Amerikaanse slagschepen van de North Carolina-klasse, USS North Carolina en USS Washington, waren de eerste nieuwe slagschepen van de US Navy die opgeleverd werden na het Vlootverdrag van Washington.

Artikel door Peter Kimenai
Geplaatst op 15 januari 2025

Amerikaanse slagschepen van de New Mexico-klasse (1917)

De Amerikaanse slagschepen van de New Mexico-klasse, die in 1914 besteld werden, waren een licht verbeterde versie van de voorgaande Pennsylvania-klasse die bestond uit USS Pennsylvania en USS Arizona.

Artikel door Peter Kimenai
Geplaatst op 15 januari 2025

Amerikaanse slagschepen van de Nevada-klasse (1914)

De Amerikaanse slagschepen van de Nevada-klasse, USS Nevada en USS Oklahoma, waren een doorontwikkeling van de New York-klasse.

Artikel door Peter Kimenai
Geplaatst op 15 januari 2025

Amerikaanse slagschepen van de Iowa-klasse (1942)

De Amerikaanse slagschepen van de Iowa-klasse, USS Iowa, USS New Jersey, USS Missouri en USS Wisconsin, waren de opvolgers van de South Dakota-klasse en de laatste klasse slagschepen die voor de US Navy gebouwd werd.

Artikel door Peter Kimenai
Geplaatst op 15 januari 2025

Amerikaanse slagschepen van de Colorado-klasse (1920)

Het ontwerp van de vier slagschepen van de Colorado-klasse was gebaseerd op dat van de voorgaande Tennessee-klasse.

Artikel door Frank van der Drift
Geplaatst op 15 januari 2025

Duitse Slagschepen van de Bismarck-klasse (1939)

Het ontwerp van Bismarck-klasse stamde al vanaf 1934, bestaande uit een 35.000 tons pantserschip met 8 38 cm lopen. Echter door de constructie van de Franse Dunkerque-klasse werd het ontwerp aangepast, en werd het geherclassificeerd als slagschip. Het ontwerp stamde deels af van de Duitse WO I Baden-klasse. Het zou oorspronkelijk binnen de verdragen van Washington en Londen vallen, echter door het kiezen van acht lopen van 38 cm werden de maximale tonnages van deze verdragen grof overschreden.

Artikel door Auke de Vlieger
Geplaatst op 15 januari 2025

Duitse Slagschepen van de Scharnhorst-klasse (1934)

Na de Eerste Wereldoorlog werd de Duitse marine enorm verkleind. Het enige wat de Duitsers mochten houden waren zes oude slagschepen uit de periode van voor de dreadnoughts, zes oude lichte kruisers en 24 torpedoboten. Deze schepen waren in de Eerste Wereldoorlog al verouderd en dus moesten er na de oorlog snel nieuwe schepen gebouwd worden. Er was echter erg weinig geld beschikbaar voor nieuwe schepen omdat Duitsland veel herstelbetalingen moest doen. De geallieerden hadden ook beperkingen aan de nieuw te bouwen schepen gesteld: ze mochten niet meer dan 10.000 ton meten en het kaliber hoofdbewapening mocht maximaal 28 cm zijn.

Artikel door Wilco Vermeer
Geplaatst op 15 januari 2025

Britse Slagkruisers

De slagkruiser typeerde zich als een schip dat net zo zwaar was bewapend als een slagschip maar de snelheid en bepantsering bezat van een kruiser. Het ontwerp kwam bij de Royal Navy op rond dezelfde tijd dat de eerste moderne slagschepen volgens het Dreadnaught principe hun intree deden. Praktisch waren de ervaringen tijdens de Eerste Wereldoorlog heel wisselend en met de verliezen tijdens de Eerste Wereldoorlog en gedurende de Tweede Wereldoorlog kwam al snel een einde aan dit scheepstype.

Artikel door Wilco Vermeer
Geplaatst op 15 januari 2025

Britse Slagkruisers van de Lion-klasse (1910)

De Lion-klasse slagkruisers was een klasse met twee slagkruisers die nog voor de Eerste Wereldoorlog werden gebouwd. De schepen waren sneller, hadden een betere bepantsering en sterkere bewapening dan hun voorgangers omdat ze werden gebouwd als reactie op de bouw van de Duitse Moltke-klasse slagkruisers. Beide schepen overleefden de Eerste Wereldoorlog en werden begin jaren 1920 gesloopt.

Artikel door Peter Kimenai
Geplaatst op 12 januari 2025

Amerikaanse vliegdekschepen van de Essex-klasse

De vliegdekschepen van de Essex-klasse waren de opvolgers van zowel de Yorktown-klasse, die bestond uit USS Yorktown (CV-5), USS Enterprise en USS Hornet (CV-8) als het lichte vliegdekschip USS Wasp (CV-7). Deze vliegdekschepen waren door het Bureau of Ships (BuShips), de afdeling binnen de US Navy die verantwoordelijk was voor het ontwerpen en de ontwikkeling van oorlogsschepen, ontworpen onder het regime van de Verdragen van Washington van 1922 en Londen van 1930, dat in 1936 geprolongeerd werd. In deze verdragen werd door de grootste zeemachten ter wereld, Groot-Brittannië, de Verenigde Staten, Japan, Frankrijk en Italië overeengekomen dat elk deelnemend land slechts over een bepaald aantal slag- en vliegdekschepen mocht beschikken met een maximaal tonnage. Voor de Verenigde Staten betekende dit onder andere dat de US Navy vliegdekschepen in de vaart mocht brengen met een gezamenlijk tonnage van 135.000 ton. In 1937 kondigden Japan en Italië aan dat zij de vlootverdragen niet meer zouden nakomen. Zodoende vervielen de limieten, die genoemd werden in de overeenkomsten, ook voor de andere deelnemende landen.

Artikel door Auke de Vlieger
Geplaatst op 12 januari 2025

Duitse Zware-kruisers van de Admiral Hipper-klasse (1937)

In 1922, kort na de Eerste Wereldoorlog, werd in Washington een conferentie gehouden. Hierin werd onder andere besloten dat de waterverplaatsing van toekomstige kruisers niet meer dan 10.000 ton mocht zijn. De hoofdbewapening mocht maximaal 20,3 cm zijn. Duitsland mocht deze kruisers, vaak ‘Washington-kruisers’ genoemd, echter niet bouwen. Ze moesten het doen met de lichtere kruisers die ze hadden.

Artikel door Michiel Stinckens
Geplaatst op 2 januari 2025

Britse Zware-kruisers van de Kent-klasse (1924)

De Kent-klasse werd in de late jaren 20 gebouwd om het tekort aan oorlogsschepen in de Stille Oceaan en Chinese Zee op te vangen. Omdat de marineleiding geen aandacht besteedde aan het gevaar uit de lucht, werd er maar weinig luchtafweer voorzien. Dit was ongunstig voor de schepen, want van de zeven schepen zijn er uiteindelijk twee tot zinken gebracht door Japanse vliegtuigen. In midden jaren 30 werd besloten om ze te voorzien van extra luchtafweer, maar dit bleek niet voldoende. Dat nam niet weg dat ze tijdens de Tweede Wereldoorlog alle zeven waardevolle schepen bleken te zijn. Hoewel ze toen dus al op gevorderde leeftijd waren, zouden zowel de Britten als de Australiërs dankbaar gebruik maken van deze schepen.

Artikel door Wilco Vermeer
Geplaatst op 2 januari 2025

Britse Torpedobootjagers van de Tribal-klasse (II)

In 1934 ontdekte de Britse Admiralty dat de Royal Navy met torpedobootjagers op internationale ontwikkelingen achter begon te geraken. Met het ontwerp van de Tribal-klasse werd deze achterstand ingelopen. Van de 27 gebouwde schepen opereerden er 22 tijdens de Tweede Wereldoorlog operationeel ingezet. Ondanks diverse problemen in ontwerp en aandrijving, waren het veelzijdige schepen.

Artikel door Peter Kimenai
Geplaatst op 2 januari 2025

Britse slagkruiser HMS Hood (51)

Mighty Hood noemden de Britten de slagkruiser HMS Hood in de periode tussen de beide wereldoorlogen. De Hood was in die periode inderdaad het grootste oorlogsschip ter wereld en de Britten waren trots op hun symbool van maritieme, militaire macht. Het schip sprak door haar combinatie van slagkracht, snelheid en afmetingen zeer tot de verbeelding in een tijd dat het Britse en Brits-koloniale volk een grote affiniteit had met de Royal Navy.

Artikel door Wilco Vermeer
Geplaatst op 2 januari 2025

Britse Slagschepen van de King George V-klasse (1939)

Gedwongen door de Internationale ontwikkelingen, besloot de Admiralty in 1936 tot de bouw van nieuwe slagschepen om achterstand op andere naties te voorkomen. Dit werd de King George V-klasse, bestaande uit vijf moderne slagschepen. Bij het ontwerp van deze schepen werd al rekening gehouden met het feit dat door de stijgende Internationale spanningen de bestaande verdragen niet zouden worden verlengd.

Artikel door Frank van der Drift
Geplaatst op 2 januari 2025

HMS Nelson (28)

De Britse vloot was na de Eerste Wereldoorlog de machtigste ter wereld. Maar zowel Japan als de Verenigde Staten hadden inmiddels schepen op stapel gezet die krachtiger waren dan de grote schepen van de Britse Royal Navy. Hierop gaf Groot-Brittannië op 21 oktober 1921 de opdracht voor de bouw van vier grote slagkruisers en was de bouw van 2 slagschepen van plan in 1923. De vier slagkruisers zouden voorzien worden van 3 torens met daarin 3 lopen van 16,5 inch (later 16 inch), een snelheid van 33 knopen en een waterverplaatsing van rond de 47.200 ton. De geplande twee slagschepen zouden bewapend worden met 3 torens met daarin 3 lopen van 18 inch. De waterverplaatsing zou rond de 48.770 ton zitten.

Artikel door Peter Kimenai
Geplaatst op 2 januari 2025

Britse Escortevliegdekschepen van de Ameer-klasse

De Britse escortevliegdekschepen van de Ameer-klasse waren niet alleen de opvolgers van de vaartuigen van de Attacker-klasse, maar in feite ook zusterschepen. De schepen van beide klassen waren de Britse versies van de Amerikaanse Bogue-klasse hulpvliegdekschepen, die in het kader van de Lend & Lease Act aan de Royal Navy geleverd werden. De Bogue-klasse escortevliegdekschepen werden in twee groepen gebouwd waarvan de tweede groep vrijwel geheel bestemd was voor de Britse marine. Eigenlijk zouden de Britten een aantal van de Casablanca-klasse escortevliegdekschepen overnemen, maar hun specificatie eisen stonden haaks op de Amerikaanse ambitie om dergelijke schepen snel en volgens een strakke en efficiënte serieproductie te fabriceren. Hun schepen moesten voldoen aan absolute standaardspecificaties. De Bogue-klasse schepen hadden weliswaar een wat ouder ontwerp, wat gebaseerd was op C3-type koopvaardijschepen, maar dat had zich al bewezen, ook in Britse dienst.

Artikel door Wilco Vermeer
Geplaatst op 2 januari 2025

Britse Vliegdekschepen van de Illustrious-klasse (1939)

Met de bouw van HMS Ark Royal (91) begaf de Britse marine zich in een nieuw tijdperk. Het belang van grote vliegdekschepen werd hierbij gecombineerd met snelheid en betere bepantsering. De Illustrious-klasse werd echter besteld op een moment dat nog geen enkele gevechtservaring was opgedaan met het nieuwe concept. Aangezien men de bepantsering van het hangargedeelte zeer belangrijk achtte werd de capaciteit aan vliegtuigen, ondanks de bijna gelijke grootte als HMS Ark Royal, aanzienlijk kleiner. Tegen de tijd echter dat het laatste schip, HMS Indomitable, haar afbouw naderde werd bij dit schip de bepantsering weer verkleind en een hangar toegevoegd. Hierdoor kon HMS Indomitable aanzienlijk meer toestellen meevoeren dan haar zusterschepen.

Artikel door Wilco Vermeer
Geplaatst op 2 januari 2025

Britse Slagkruisers van de Renown-klasse (1916)

De twee schepen uit de Renown-klasse, de HMS Renown en HMS Repulse, waren typische producten uit de Eerste Wereldoorlog. De luchtvaart stond nog in de kinderschoenen en de slagschepen werden nog steeds beschouwd als het belangrijkste marine wapen. Een afbesteld ontwerp voor drie verbeterde Revenge-klasse slagschepen werd gedurende de Eerste Wereldoorlog omgezet in twee schepen van een nieuw type, de Renown-klasse Slagkruiser.

Artikel door Wilco Vermeer
Geplaatst op 31 december 2024

Franse Torpedoboten van de La Melpomène-klasse (1935)

De torpedoboten van de La Melpomène-klasse, werden kort voor het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog afgeleverd aan de Franse Marine Nationale. Gebouwd als torpedoboten deden deze schepen voornamelijk dienst als escortejagers. Tijdens de Tweede Wereldoorlog deden schepen uit deze klasse dienst bij de Vichy Marine Nationale de l´Armistice, de Vrije Franse Forces Navales Françaises Libres, de Duitse Kriegsmarine, de Italiaanse Regia Marina, de Britse Royal Navy en zelfs de Nederlandse Koninklijke Marine. Zeven van de twaalf schepen gingen tijdens de oorlog verloren.[img]27232[/img]

Artikel door Wilco Vermeer
Geplaatst op 25 december 2024

Franse Torpedobootjagers van de L'Adroit-klasse (1926)

De L'Adroit-klasse torpedobootjagers waren een groep van 14 Franse torpedobootjagers die vanaf eind jaren 1920 in dienst kwamen bij de Marine Nationale. De schepen waren nog in dienst ten tijde van het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog. Eén schip ging in maart 1940 door een ongeval verloren en twee schepen tijdens de strijd in mei en juni 1940. Zeven gingen verloren in 1942 door eigen handelen van de Vichy marine of door acties tegen geallieerde schepen. Vier gingen rond diezelfde tijd over naar de marine van de Vrije Fransen en overleefden de oorlog. Deze schepen werden in het begin van de jaren 1950 gesloopt.[img]27198[/img]

Artikel door Wilco Vermeer
Geplaatst op 24 december 2024

Britse Torpedobootjagers van de Admiralty W-klasse (1917)

Tijdens de Eerste Wereldoorlog werd besloten tot de bouw van een reeks voor die tijd grote torpedobootjagers, verdeeld over een zogenaamde V-klasse en W-klasse. Totaal zouden zeven te onderscheiden klasse schepen worden gebouwd waarvan de W-klasse of ook wel Admiralty W-klasse met 21 schepen de tweede grote groep schepen in deze klassen werden. De Admiralty W-klasse verschilde slechts in detail met de V-klasse schepen. Schepen uit deze klasse deden zowel in de Eerste Als Tweede Wereldoorlog operationeel dienst.

Artikel door Wilco Vermeer
Geplaatst op 20 december 2024

Britse Torpedobootjagers van de Admiralty V-class Leaders-klasse (1917)

Tijdens en na de Tweede Wereldoorlog werden in zes te onderscheiden klassen, gelijkwaardige schepen gebouwd, vaak aangeduid met V-klasse en W-klasse schepen. De eerste klasse die hierin werd besteld en gebouwd was een klasse van vijf flottieljeleiders die in april 1916 werden besteld. Ze verschilden van de standaard klasse schepen vanwege hun rol. Drie schepen uit deze groep namen nog deel aan de Tweede Wereldoorlog, waarbij HMS Vampire opereerde als HMAS Vampire bij de Royal Australian Navy.

Artikel door Wilco Vermeer
Geplaatst op 20 december 2024

Britse Torpedobootjagers van de Admiralty S-klasse (1918)

Rond 1917 werd besloten een serie torpedobootjagers te bouwen op basis van de oude R-klasse. Het werden relatief kleine en goedkope, snel te bouwen schepen. er werden 69 schepen besteld en uiteindelijk 67 gebouwd. Hiervan werden 57 schepen gebouwd als Admiralty S-klasse schepen. Van deze Admiralty S-klasse schepen deden elf schepen nog dienst tijdens de Tweede Wereldoorlog waarvan één nog bij de Japanse Keizerlijke Marine. Naast de Admiralty S-Klasse, werden door vijf schepen door Thornycroft gewijzigd gebouwd als Thornycroft S-klasse en zeven door Yarrow als Yarrow S-klasse.