Hoewel ruwweg 10% van het Amerikaanse leger in de Tweede Wereldoorlog bestond uit zwarte Amerikaanse soldaten, krijgen zij niet 10% van de aandacht. Veelal de witte eenheden komen in de media en de bijdrage van zwarte Amerikaanse soldaten is minder bekend. Dit boek, geschreven door Linda Hervieux, gaat over een zwarte Amerikaanse eenheid, die aan land is gegaan tijdens de bekendste operatie van de Tweede Wereldoorlog: D-Day, 6 juni 1944.

Op 6 juni 1944 begon Operatie Overlord, waarbij de geallieerden aan land gingen in Normandië. Twee van de vijf landingen, op Omaha Beach en Utah Beach, werden uitgevoerd door Amerikaanse soldaten, maar minder bekend is dat bij deze landingen ook zwarte Amerikaanse soldaten betrokken waren: uit het 320th Barrage Balloon Battalion. Zij hadden als taak om speciale luchtballonnen boven het strand te laten opstijgen. In het boek 'Forgotten: The Untold Story of D-Day’s Black Heroes' schrijft Linda Hervieux over de geschiedenis van deze eenheid.

Luchtballonnen werden tijdens de Eerste Wereldoorlog al gebruikt, onder andere voor verkenning, maar ook om correcties tijdens beschietingen met artillerie door te geven. Tijdens de Tweede Wereldoorlog kwam er nog een ander doel bij. Luchtballonnen werden namelijk ingezet om bepaalde doelen te verdedigen. De luchtballonnen en de kabels waarmee zij vastgemaakt waren, vormden namelijk een risico voor vliegtuigen, die erin verstrikt konden raken en neerstortten. Daarom moesten ze van een grotere afstand hun bommen afwerpen, waardoor bombardementen minder nauwkeurig werden uitgevoerd. Een bekend voorbeeld hiervan waren de luchtballonnen boven Londen tijdens de Blitz in 1940.

De defensieve mogelijkheden van luchtballonnen waren zo’n belangrijke factor in de Tweede Wereldoorlog dat de Amerikaanse legerleiding besloten had om een speciale luchtballoneenheid aan land te zetten tijdens de landingen in Normandië: het 320th Barrage Balloon Battalion. Dit bataljon bestond uit alleen zwarte Amerikaanse soldaten en zij waren onderdeel van de lokale luchtverdediging door de inzet van luchtballonnen. Dit was nog een lastig karwei, want de soldaten hadden niet alleen te maken met de Duitse verdediging, maar ook met infanteriecommandanten die de ballonnen neerhaalden, omdat deze een duidelijk doelwit waren voor vijandelijke artillerie.

In het boek beschrijft de auteur onder andere de jeugd van verschillende soldaten uit de eenheid, de training van het 320th Barrage Balloon Battalion, de behandeling van zwarte Amerikaanse soldaten in dienst en de ervaringen van het bataljon in Engeland.

Daarnaast wordt er uitgebreid aandacht besteed aan Waverley B. Woodson jr. Hij was een voormalige student geneeskunde en was als hospik actief tijdens D-Day. Hij heeft zich meer dan dertig uur onafgebroken ingezet om Amerikaanse soldaten te helpen. Voor deze gewonde soldaten maakte het niet uit welke huidskleur hun behandelaar had, zolang zij maar werden geholpen. Door de commandant van het bataljon werd Woodson voorgedragen voor het Distinguished Service Cross, maar in plaats daarvan werd hij onderscheiden met de minder prestigieuze Bronze Star. Dit is opvallend, want er is onder andere een document gevonden waarin staat dat Woodson misschien zelfs de Medal of Honor zou moeten krijgen in plaats van de medaille waarvoor hij was voorgedragen. Het zou kunnen dat racisme een rol speelde in de toewijzing van een lagere medaille dan de medaille waarvoor Woodson was voorgedragen.

Het boek gaat dus niet alleen over de geschiedenis van de eenheid, maar ook over de Amerikaanse sociale geschiedenis en de omgang tussen zwarte en witte Amerikanen. 'Forgotten' is een gepast eerbetoon aan een vergeten eenheid en de bijdrage die zij hebben geleverd tijdens de Tweede Wereldoorlog.