Inleiding

In Duitsland waren er op het moment dat de Jagdtiger op het slagveld verscheen al verschillende andere tankjagers in gebruik. Op het chassis van de PzKpfw IV was al een anti-tankkanon gemonteerd, de zogenaamde Jagdpanzer IV. Ook van de PzKpfw V Panther was een tankjager-versie verschenen, namelijk de Jagdpanther. Deze tanks waren succesvol gebleken op het slagveld, zodat nazi-Duitsland besloot dat op het chassis van de PzKpfw VIb Königstiger ook een groot anti-tankkanon gemonteerd zou gaan worden. Dit resulteerde in het verschijnen van de Jagdtiger. Een kolossaal voertuig met een gewicht van 70 ton. Het wordt wel gezien als het meest krachtige pantservoertuig van de Tweede Wereldoorlog.

Ontwerp en productie

Al vrij snel nadat er aan het ontwerp van de PzKpfw VIb Königstiger gewerkt werd, kwam het plan voor het ontwikkelen van de Jagdtiger. Dit was in februari 1943. De ontwikkeling verliep aanvankelijk langzaam en er werd dan ook pas een houten model aan Hitler gepresenteerd in oktober van datzelfde jaar. Hitler gaf de order om weer de twee rivaliserende ontwerpers Porsche en Henschel een prototype te laten vervaardigen. Deze prototypes waren klaar in februari 1944. Het prototype van Porsche beschikte over 8 wielen aan iedere zijde en die van Henschel beschikte over 9 wielen. Het verschil zat hem in de ophanging. De behuizing van de beide voertuigen waren in samenwerking gebouwd. Er werd besloten om het prototype van Porsche in productie te nemen. In juli 1944 startte de productie van de Jagdtiger en al snel werd duidelijk dat het ophangingsysteem van Porsche niet geschikt was. Al na 11 voertuigen werd overgeschakeld op het ophangingsysteem van Henschel. Er zouden uiteindelijk maar 85 Jagdtigers gemaakt worden. De productie stopte in april 1945.

Technische gegevens

Om de Jagdtiger te kunnen produceren werd het chassis van de Königstiger verlengd met maar liefst 260mm. De Jagdtiger had een geweldig dikke bepantsering met een maximale dikte van maar liefst 250mm. Dezelfde motor, koppeling en versnellingsbak werden gebruikt als in de Königstiger. De motor kon het gewicht van de Tiger II al niet aan, laat staan het gewicht van de Jagdtiger. Dit zorgde er op het slagveld natuurlijk voor dat veel Jagdtigers stil kwamen te staan nog voordat ze het front bereikt hadden. De inhoud van de brandstoftank was 865 liter, het benzineverbruik van de Jagdtiger was enorm hoog, namelijk 5 liter op 1 kilometer, terwijl benzine in de nadagen van de oorlog zeer schaars was.

Als kanon werd het indrukwekkende 128mm antitankgeschut gebruikt. Dit kanon was het krachtigste anti-tankkanon van de oorlog. Het bereik van het kanon overtrof ieder ander kanon van zowel de Sovjet- als geallieerde strijdkrachten. Er waren in het begin 1, maar later 2 machinegeweren gemonteerd voor de verdediging tegen vijandelijke infanterieaanvallen. De eerste modellen waren nog uitgerust met het MG34 machinegeweer, maar latere versies waren uitgerust met de MG42.

Technische gegevens:

Jagdtiger in actie

Het grote verschil tussen een tankjager en een reguliere tank zit hem in de opbouw. Een tank heeft een beweegbare geschutskoepel zodat bij het richten van het kanon alleen die geschutskoepel hoeft te bewegen. Bij een tankjager daarentegen moet het hele voertuig draaien om het kanon te richten in een andere richting. Daarbij werd de positie van de tankjager prijsgegeven. Dit werkte natuurlijk in het nadeel. Tevens werd hierdoor het hydraulische differentieel zeer zwaar belast en dat raakte door deze manoeuvres dan ook vaak defect.

De Jagdtiger had zoals al eerder vermeld te kampen met ernstige technische mankementen vanwege zijn immense gewicht. Het gewicht van de Jagdtiger zorgde er ook voor dat er vaak omgereden moest worden bij het oversteken van rivieren, omdat de meeste bruggen het gewicht van de Jagdtiger niet konden dragen.

De Jagdtigers werden ingedeeld in zogenaamde zware tankjager-afdelingen. De Duitse benaming is Schwere Panzerjäger Abteilung. Er werden twee van dergelijke afdelingen gevormd. De Jagdtiger zag zijn vuurdoop in het Ardennenoffensief, maar bleek daar een gigantische mislukking vanwege z'n grote gewicht. Bruggen konden zijn gewicht zoals gezegd niet dragen en de meeste Jagdtigers waren al gestrand vanwege technische mankementen, nog voordat er contact gemaakt was met de Amerikaanse troepen. De Jagdtiger kwam ook nog in actie tijdens Hitlers laatste wanhoopsoffensief in het oosten. De strijd in Hongarije om de olievelden te heroveren op de Russen wat een grote mislukking was. Één van de beroemdste tankcommandanten van nazi-Duitsland, Otto Carius was commandant op onder andere een Jagdtiger. De overgebleven Jagdtigers bleven tot het eind van de oorlog zowel aan het oostfront als aan het westfront in actie. Het was gebleken dat de Jagdtiger het best gebruikt kon worden in verdedigende acties. Het was eigenlijk meer een mobiele bunker, dan een wapen waarmee offensieve steken uitgedeeld konden worden.