Radiotoespraak Mussert september 1944

De volgende tekst werd gepubliceerd in Volk en Vaderland van 15 september 1944 in navolging van Dolle Dinsdag (5 september 1944). De toespraak vond plaats op zondag 9 mei 1944 en was bedoeld om de NSB-achterban gerust te stellen. Duizenden NSB'ers, waaronder vertrouwelingen van Mussert zelf, vluchtte die dag massaal naar Duitsland. Het "Volk en Vaderland" was tussen 1933 en 1945 het weekblad van de Nationaal-Socialistische Beweging in Nederland (NSB). Dit weekblad is sterk antisemitistisch en de inhoud van het blad weerspiegeld op geen enkele manier de waarden en normen waar TracesofWar voor staat. Wij doen dan ook nadrukkelijk afstand van eventuele kwetsende woorden of zinnen in onderstaande tekst.

DE afgeloopen week deed in vele opzichten denken aan de Meidagen van 1940. De dolste geruchten werden verspreid en grif geloofd, omdat zij soms kwamen van een zijde, die geacht werd het te kunnen weten. De Amerikanen waren in Breda. Tilburg, Rotterdam, enz.

Velen werden zenuwachtig, anderen glimlachten zelfbewust, alsof zij wilden zeggen: "Hoe hebben zij dat geleverd?" Die laatste categorie was gelukkig niet groot. Zij bestond in hoofdzaak uit die lieden, die vier jaren lang gekropen en gekwispelstaart hebben zonder een ander richtsnoer, dan laf eigen belang te bevorderen met zoomin mogelijk risico voor hun dierbaar hachje. Zij kregen de lucht van nieuw gewin, ditmaal komend uit het Westen. De weerslag daarvan kan men in sommige persorganen vinden, die meenen, dat hun kans na vier jaren gekomen is om zich nog juist bijtijds verdienstelijk te maken voor de heeren uit Londen

Maar in het algemeen was er een gedrukte stemming, omdat ons volk in zijn groote, lagen begreep of voorvoelde, dat een nieuwe groote ramp dreigt. Waar ik ook verscheen: in Rotterdam, in Den Haag, in Amsterdam of op het platteland, zag ik om mij een publiek op straten en wegen, dat den ernst van het oogenblik begrijpt. Het heeft mij getroffen, dat door woord noch blik iemand mij iets onvertogens heeft toegevoegd.

Opnieuw dreigt nu de oorlog over ons land te komen en wat er na deze vier jaren nog over is aan welstand en bestaansmogelijkheid ons te ontnemen. De voorboden kondigen zich reeds aan, ieder gevoelt dit.

DE STRAF MOEST KOMEN

VAN 1938 tot 1940 heb ik - en velen van mijn medewerkers - in honderden vergaderingen en vele schrifturen aan regeering en volk voorgehouden dat de vernietiging van millioenen kilogrammen voedsel en het werkloos maken en houden van honderdduizenden arbeiders groote zonden waren, die zich eens aan ons volk zouden wreken.

Van 1940 tot heden stond de N.S.B. nog meer dan tevoren in het teeken van den strijd tegen het communisme en het kapitalisme en van de noodlottige gevolgen, die wij zagen als zij nog sterker dan voorheen over ons zouden komen. Noch het communistische Rusland, noch het super-kapitalistische Amerika zal ons volk iets goeds kunnen brengen, maar wel ontzaglijk veel ellende, wanneer Europa door hen zou worden beheerscht. Daarom stonden wij en staan wij naast en met het nationaal-socialistische Duitschland, dat Europa daarvoor tracht te behoeden in een jarenlangen gigantischen strijd en dat niet zal capituleeren.

DE EVACUATIE

NU eerst een woord over de evacuatie van de vrouwen en kinderen naar het Noord-Oosten van het land.

Maandagavond, 4 September heb ik in het hoofdkwartier alle districtsleiders der Beweging bijeen gehad om hun de order te geven de vrouwen en kinderen van leden, uit het Zuiden en Westen des lands te evacueeren naar het Noord-Oosten. Van Dinsdag af is daaraan gevolg gegeven door duizenden, begeleid door mannen, die daarna hadden terug te keeren om in de Landwacht hun plaats in te nemen.

TEGEN DE ONDERWERELD

IK wil u mededeelen, mijne volksgenooten, dat u daaruit niet moet opmaken, dat ik geloof, dat ons volk in staat is tot moord op vrouwen en kinderen. Dan zou het zijn een doortrapt slecht volk en ook na alles wat ik in 12 jaren heb ondervonden, ben en blijf ik van meening, dat ons volk een goed volk is, waarvoor het de moeite waard is het leven in te zetten.

Maar gij weet allen, dat het grauw op de loer ligt om zijn booze instincten bot te vieren. Geweld aan vrouwen en kinderen door hen bedreven, zou ten laste komen aan ons gansche volk en den wederopbouw aan de velksgemeenschap, die straks gaat begianen, onnoemelijk verzwaren.

Dit moet voorkomen worden. De mannen hadden order op hurn posten te blijven, met dien vertande, dat zij niet verhinderd zouder worden in hun natuurlijk recht en hun natuurlijken plicht om vrouwen en kinderen eerst in veiligheid te brengen.

Zoo is geschied, met dien verstande dat in de drie zuidelijke provincies de districtsleiders verder mochten gaan dan voorgeschreven was en in Gelderland zich bijzondere omstandigheden hebben voorgedaan, die bijzondere maatregelen wettigden, Natuurlijk zijn er die hun posten onrecht matig verlaten hebben, maar dit zijn de uitzonderingen, die altijd en overal zullen voorkomen. Niet naar hen zien wij meer om, maar naar de honderden en honderden, die op eenzame posten staan, vrijwel of geheel verlaten en die onverschrokken hun plicht doen. Zij dragen de vlag in hun handen enbezoedeld en fier Waarvoor mijn groote erkentelijkheid.

HITLER WINT TOCH!

WAT de naaste toekomst ons zal brengen, dat kan niemand weten, maar een paar dingen staan toch vast, die hier gezegd moeten den. Voor de onverschilligen, wien het lot van volk en vaderland niets interesseert, die alleen hun eigen belangen najagen, voor hen spreek ik niet. Voor het grauw, al of niet met een boord om, dat in troebel water denkt te visschen, spreek ik ook niet. Mijn gedachten gaan uit naar de groote massa van ons volk, die eerlijk en trouw niets anders dan het goede wil. Die groote massa staat in twee deelen verdeeld, het eene deel zegt of hoopt, dat de Amerikanen hier een vrij en gelukkig Nederland zullen maken, het ander heeft de overtuiging, dat een vrij en ge-ukkig Nederland nimmer zal kunnen ontstaan in een Europa. beheerscht en verdeeld door het Russisch communisme eenerzijds en het Amerikaansche kapitalisme anderzijds.

Wij Nederlandsche nationaal-socialisten, vereend in de N.S.B., geloofden en gelooven nóg, dat ons het nationaal-socialisme gegeven is om Europa te redden van de dreigende overheersching door Sovjet-Rusland en Amerika. De strijd is zwaar. De ongunst der tijden is over ons gekomen, maar het geloof is gebleven. Het geloof: Hitler wint toch! En een nieuw Europa, een vast verbond van vrije volkeren, zal onder zijn leiding ontstaan.

In dit nieuwe Europa moet plaats zijn voor een sterker en welvarender Nederlandsch volk dan er ooit geweest is. Daarvoor strijden wij en lijden wij duizenden en duizenden lijden nu. Het leed is een stuk van den strijd. Daar moeten wij doorheen. Daar aan is niets te doen.

BLIJFT UW VOLK TROUW

EN gij, mijne volksgenooten, die niet met ons staat, maar het geluk van volk en vaderland in andere richting zoekt, ook gij weet dat de beslissing nadert, Spoedig zullen wij weten. Maar wij allen begrijpen, dat het niet gaat om ons, maar om de toekomst van ons volk, dat wij lief hebben. Twee dingen meen ik dan ook met recht aan u te kunnen vragen. In de eerste plaats om respect te hebben voor de taaiheid, de onverzettelijkheid en den moed van het Duitsche volk, dat in Europa den strijd reeds jaren voert tegen drie vereenigde wereldmachten en niet op de knieën te krijgen is. De geschiedenis zal dit eens als een heldendom zonder weerga boekstaven,

Voorts, en dit het laatst en bovenal: hebt uw vaderland lief en blijft onder alle omstandigheden gelooven in de goede en groote gaven van ons volk, dat ook gij wilt dienen. Uit deze moeilijke periode zal het opstijgen. Ons Godsvertrouwen, onze liefde voor volk en vaderland en onze eerbied voor den arbeid zullen ons dragen juist nù. Voor volk en vaderland, Hou Zee!