Britse Fregatten van de River-klasse

Tussen 1941 en 1944 werden 151 fregatten gebouwd voor konvooidiensten in de Noord-Atlantische Oceaan. De Britse Royal Navy bestelde deze schepen als eerste en noemde deze naar rivieren, waaraan de klasse de naam River-klasse te danken had. Aanvankelijk op stapel gezet als vergrote, door 2 schroeven aangedreven korvetten, werd in de loop van 1941 besloten de schepen te classificeren als fregatten. Voor de Royal Navy werden 67 schepen in deze klasse gebouwd.

HMS Wear (K230), 4 februari 1943 Bron: Imperial War Museum A 14734

De River-klasse fregatten waren ontworpen door William Reed van de Smith's Dock Company uit South Bank-on-Tees. Aanvankelijk werden de schepen aangeduid als dubbel schroef korvetten. Het doel was om verbeteringen aan te brengen in de prestaties van escorte schepen na de ervaringen met de Flower-klasse korvetten.

HMS Rother (K224) Bron: Imperial War Museum A 14576

De eerste bestellingen voor de Royal Navy werden in 1940 al gedaan, waar de schepen genoemd werden naar rivieren. Hierdoor werd de naam River-klasse aan de klasse toebedeeld. Uiteindelijk zouden 67 schepen op enig moment bij de Royal Navy ingedeeld worden. Bij de Royal Canadian Navy, die vanaf 1941 de schepen bestelde, werd besloten namen van steden toe te kennen.^[1]

De River-klasse was een verbeterde versie van de escorte korvetten met verbeterde accommodaties aan boord. Dit maakte de schepen een stuk groter dan de korvetten. In 1941 werd door Vice-Admiral Percy Nelles van de Royal Canadian Navy voorgesteld de schepen te classificeren als fregatten, een voorstel dat werd overgenomen^[2]. Hoewel de twee motoren slechts weinig extra snelheid gaven, werd het bereik van de schepen enorm verbeterd ten opzichte van de korvetten. Ook de bewapening was sterk verbeterd, waarbij met name anti-onderzeeboot wapens werden toegevoegd. De bewapening verschilde per land en bouwreeks waardoor ruwweg twee Royal Navy reeksen, een Royal Canadian Navy reeks en twee Royal Australian Navy reeksen te onderscheiden waren. Het uitgangspunt qua hoofdbewapening was een dubbelloops 102 mm geschut op het voorschip en een 76 mm geschut op het achterschip. Alle River-klasse fregatten werden uitgerust met een Hedgehog anti-onderzeeboot mortier, dieptebommen rekken op het achterschip en aan vier kanten dieptebommenwerpers.^[3]

HMAS Culgoa (K408) Bron: Wilco Vermeer collection

De Royal Canadian Navy bestelde in oktober 1941 totaal 33 River-klasse fregatten^[4]. Canadese werven bouwden uiteindelijk 60 fregatten waarvan tien voor de Royal Navy, die er twee aan de US Navy over droegen. De overige schepen waren in aanvang bestemd voor de Royal Navy en de Royal Australian Navy. Enkele andere landen ontvingen gedurende de Tweede Wereldoorlog enkele schepen en na de Tweede Wereldoorlog vonden diverse exemplaren hun weg naar andere landen.^[5]

De Britse River-klasse fregatten werden in twee groepen ontwikkeld, de 1e Groep werd in 1941 en 1942 op stapel gezet en de tweede groep in 1942 en 1943. Het belangrijkste verschil tussen de twee groepen was dat de tweede groep een groter bereik had dan de eerste groep door een grotere brandstofvoorraad. De eerste groep had een hoeveelheid van 450 ton olie aan boord waardoor de schepen bij 12 knopen (22 km/u) een bereik van 13.300 km hadden. De tweede groep had een hoeveelheid van 656 ton olie aan boord waardoor de schepen een bereik hadden van 13.890 km bij een snelheid van 15 knopen (27,8 km/u).

Noten

1. Vradenburg, Fact Sheet No. 21
2. MacPherson, 1989, pag 6-7, 15
3. Vradenburg, Fact Sheet No. 21
4. MacPherson, 1989, pag 6-7, 15
5. Vradenburg, Fact Sheet No. 21
6. MacPherson, 1989, pag 6-7, 15