Britse Torpedobootjager HMS Venetia (D53)

HMS Venetia was een Admiralty V-klasse torpedobootjager en kwam eind 1917 in dienst bij de Grand Fleet. Na de Eerste Wereldoorlog ingezet in de Baltische Zee ten tijde van de Russische burgeroorlog om vervolgens naar de Middellandse Zee te wijn gezonden en daarna aan de Reserve Fleet toegevoegd. Voorafgaand aan de Tweede Wereldoorlog werd het schip gereactiveerd en als escorteschip ingezet. Op 19 oktober 1940 liep het schip in de monding van de Thames op een mijn en zonk.

De Admiralty V-klasse torpedobootjager HMS Venetia werd op 30 juni 1916 besteld volgens de negende bestelling via het 1916-17 Naval Programme. De kiel voor het schip werd gelegd op 2 februari 1917 op de scheepswerf van de Fairfield Shipbuilding and Engineering Company in Govan, Schotland. Op 29 oktober 1917 werd het schip te water gelaten en op 19 december 1917 afgeleverd en in dienst gesteld als HMS Venetia (F9A)

HMS Venetia (F14), 1918-1919 Bron: Imperial War Museum Q 75526

In januari 1918 werd haar nummer gewijzigd en kreeg het schip de aanduiding HMS Venetia (F93) en werd het schip ingedeeld bij de 13th Destroyer Flotilla, waarmee het met de Grand Fleet streed tegen de Duitse vloot. Hierbij wijzigde haar nummer in april van datzelfde jaar in HMS Venetia (F14). Na de Eerste Wereldoorlog werd het schip aangeduid als HMS Venetia (D53) en werd het schip vanaf februari 1919 ingedeeld bij de 2nd Destroyer Flotilla. Na een korte tijd bij de Reserve Fleet werd Venetia op 25 augustus 1920 weer i dienst gesteld. Vanaf 31 augustus 1921 maakte het schip deel uit van een smaldeel dat bezoek bracht aan de Baltische Zee ten tijde van de Russische Burgeroorlog en op 15 oktober 1921 weer terugkeerde in thuiswateren. Na weer een tijd op reserve, kwam HMS Venetia op 15 september 1924 weer operationeel om vervolgens op 19 mei 1927 te worden afgeschreven en onder Dockyard Control geplaatst in Devonport waarna het schip op 30 maart 1928 weer werd gereactiveerd. Na wederom een periode in reserve volgde opnieuw een activering op 19 november 1929 en nogmaals op 14 juni 1932. Dit keer werd HMS Venetia ingedeeld bij de 2nd Submarine Flotilla. Op 31 augustus 1934 volgde verplaatsing naar de 2nd Destroyer Flotilla. Op 27 oktober 1936 ging het schip wederom in reserve.

Bij het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog werd HMS Venetia weer operationeel gemaakt en vanaf oktober 1939 ingezet bij konvooidiensten met de Destroyer Division 33, 17th Destroyer Flotilla bij Western Approaches Command. In mei 1940 werd het schip overgeheveld naar Nore Command om te worden ingezet bij de evacuatie van Geallieerd personeel uit Nederland, België en Frankrijk. Hierbij was HMS Venetia op 12 mei 1940 betrokken met HMS Vivacious (D36) en HMS Codrington (D65) bij de evacuatie van de Nederlandse Koninklijke familie toen deze vanuit Hoek van Holland door HMS Codrington naar Groot Brittannië werden gebracht. Later die maand, op 23 mei, was het schip betrokken bij de evacuatie van Britse troepen uit Boulogne. Hierbij werd het schip ernstig beschadigd en liep het zelfs vast in de haven. Met hulp van andere schepen wist HMS Venetia te ontkomen en Dover te bereiken.^[1]

Nadat het schip hersteld was kon het in augustus 1940 weer operationeel worden bij Nore Command en werd ingezet bij konvooidiensten en patrouilles op de Noordzee en in de monding van de Thames. Op 19 oktober 1940 liep het schip hierbij op een mijn bij Knob Buoy en de Thames monding. Op 22 km ten Noordwesten van Margate in Kent, zonk het schip. Hierbij kwamen 35 opvarenden om het leven.^[2]

Noten

1. Gogin, 2021, pag. 12
2. Evans, 2010, pag. 42