Japanse Torpedobootjager Minegumo (Dai-82) - 峯雲

De Japanse torpedobootjager Minegumo was een torpedobootjager van de Asashio-klasse en nam deel aan de strijd om Maleisië, de Filippijnen, Nederlands-Indië, Kersteiland, de slag om Midway, de strijd in de Koerilen, de Solomon eilanden en Guadalcanal. Op 5 maart 1943 werd het schip tot zinken gebracht door geschutvuur van Amerikaanse schepen van Task Force 68 tijdens de slag in de Straat van Blackett.

De kiel van de Asashio-klasse (1936) torpedobootjager DAI-82 werd gelegd op 22 maart 1937 aan de scheepswerf Fujinagata in Osaka. Op 4 november 1937 werd het schip als Minegumo te water gelaten en op 30 april 1938 afgeleverd. De Minegumo, wat zoveel betekend als "samengestelde wolk", was het achtste schip in de Asashio-klasse.^[1][2][3]

Evenals alle schepen uit de Asashio-klasse, was het ontwerp van de Minegumo gebaseerd op een combinatie van de Shiratsuyu-klasse (1935) met de Fubuki-klasse (1927). Omdat men de bewapening en de snelheid wilde toepassen die bij de Fubuki's was gebruikt, maar de verbeteringen in de stabiliteit zoals bij de Shiratsuyu's was doorgevoerd, kregen de schepen een aanzienlijk grotere waterverplaatsing. Tegen deze tijd had Japan echter alle Internationale vlootverdragen al opgezegd of men negeerde ze simpelweg. Het 118 meter lange schip kreeg hierdoor een waterverplaatsing van 1.961 ton standaard tot 2.500 ton beladen. De twee gasturbines en 3 boilers leverden met hun 50.000 pk een snelheid van 35 knopen (64,82 km/u). De standaard bewapening van het schip bestond uit 3x2 127 mm / 50 kaliber Type 3 geschut, 2x2 25 mm / 60 kaliber type 96 luchtafweergeschut, 2x4 610 mm torpedolanceerinstallaties en twee dieptebommenwerpers met 16 dieptebommen.^[4]

Bij het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog in de Pacific, maakte de Minegumo deel uit van de Torpedobootjagerdivisie 8 binnen het Torpedobootjagereskader 4. In december 1941 was het schip hierdoor betrokken bij de invasie in Maleisië en vervolgens vanaf 7 december bij de invasie van de Filippijnen.^[5][6]

Vanaf januari 1942 was het schip betrokken bij de invasie van Nederlands-Indië, waarbij het de troepentransporten naar Lingayen, Tarakan, Balikpapan en Makassar escorteerde. De Minegumo raakte tijdens de slag in de Javazee licht beschadigd tijdens een treffen met de Britse torpedobootjager HMS Encounter (H10). Na de slag om Kersteiland tussen 31 maart en 10 april 1942, escorteerde de Minegumo de beschadigde Lichte-kruiser Naka (1925) naar Singapore en keerde zelf eind april terug naar het Yokosuka Marinearsenaal om daar reparaties te ondergaan. In mei was het schip alweer gereed om deel te nemen aan de escorte voor de invasievloot naar Midway. Vanaf juli werd de Minegumo echter naar noordelijke wateren gezonden om voor het Ominato Wachtdistrict patrouilles richting de Koerilen uit te voeren. In augustus werd het schip weer naar de zuidelijke Pacific gestuurd, waar het bij Truk lichte schade opliep door aanvaring met een koraalrif. De Minegumo kon echter deelnemen aan de slag bij de oostelijke Solomoneilanden en nam later deel aan de transportoperaties naar de Solomon eilanden de zogenaamde "Tokyo Express". Hierbij raakte het schip op 5 oktober beschadigd bij een luchtaanval nabij Guadalcanal. In november was de Minegumo voor reparaties terug in Yokosuka.^{[7][8][9][10]}

De Minegumo was op 22 februari 1943 weer operationeel en keerde terug naar Truk en kwam op 2 maart aan in Rabaul. Tijdens een transportvaart van Rabaul naar Kolombangara op 5 maart 1943 nam de Minegumo samen samen met de Murasame (Dai-67) een onderzeeboot met dieptebommen onder vuur. Hierbij werd waarschijnlijk de Amerikaanse USS Grampus (SS-207) tot zinken gebracht. Diezelfde nacht werden de beide torpedobootjager door Amerikaanse schepen ontdekt. Beide schepen zonken op 6 maart na een vuurgevecht met de Amerikaanse kruisers USS Montpelier (CL-57), USS Cleveland (CL-55) en torpedobootjagers USS Cony (DD-508), USS Conway (DD-507) en USS Waller (DD-466) van Task Force 68. Aan boord van de Minegumo kwamen 46 bemanningsleden, waaronder de gezagvoerder, om het leven.^{[11][12][13][14][15]}

Noten

1. Gogin, 2021, pag. 95
2. Nelson, 1980, pag. 349, 942
3. Jordan, 2016, pag. 46
4. Gogin, 2021, pag. 95
5. Bertke, 2012, pag. 406
6. Bertke, 2013, pag. 75-76,89-94
7. Bertke, 2013, pag. 217-218, 234, 334, 359, 363, 466, 473
8. Fanara, 2006, pag. 73
9. Bertke, 2014, Vol. 6, pag. 70, 207, 306-307, 319, 524
10. Bertke, 2014, Vol. 7 pag. 119-123, 206-208, 244-245
11. Gogin, 2021, pag. 95
12. Bertke, 2015, pag. 416
13. Smith, 2012, pag. 114-115
14. Brown, 1990, pag. 249
15. Jordan, 2016, pag. 46