Sir Arthur Harris is één van de meest bediscussieerde commandanten uit de Tweede Wereldoorlog. Als bevelhebber van RAF Bomber Command gedurende de tweede helft van de oorlog werkte hij mee om de tactiek van ‘area-bombing’ van Marshal of the Royal Air Force Charles Portal uit te voeren. Deze tactiek veroorzaakte de verwoesting van meerdere Duitse steden en hierbij vielen veel burgerslachtoffers. Hierdoor werd Harris een veel bekritiseerd persoon en het bombardementsoffensief één van de meest controversiële van de Tweede Wereldoorlog. Maar hoe beoordeelde Harris de tactiek van ‘area-bombing’ en de vernietiging van de Duitse steden zelf? Het valt te lezen in zijn dagorders. Deze werden niet zoals die van andere krijgsmachtonderdelen uitgegeven door de overheid. Maar nu worden ze alsnog gepubliceerd door John Grehan en Martin Mace.

De Britse auteurs Mace en Grehan zijn militaire historici die samen meerdere boeken hebben geschreven. De meeste van deze publicaties gaan over de Tweede Wereldoorlog, maar ze hebben ook geschreven over de Eerste Wereldoorlog, de Napoleontische Oorlogen en de Krimoorlog. Martin Mace is daarnaast bekend als de oprichter van Historic Military Press en als eindredacteur van het Britain at War Magazine.

De verslagen van de oorlogsoperaties werden geschreven door de bevelhebbers van de diverse krijgsmachtonderdelen en gepubliceerd in The London Gazette. Dit waren er 69 in totaal. Het verslag van Harris van de operaties van Bomber Command werden echter niet gepubliceerd door de overheid. Er werden eerst een honderdtal kopieën verspreid op het Air Ministry en hier bleek dat de opvattingen van Harris niet unaniem gedeeld werden. Mace en Grahan hebben het verslag van Harris nu opnieuw samengesteld en aangevuld met het Air Staff Memorandum dat betrekking had op het verslag, alsmede het commentaar van de toenmalige Director of Bomber Operations, Group Captain Sidney Bufton. Het boek geeft hierdoor goed inzicht in de verdeeldheid over het verslag van Harris. Op de inleiding en deze aanvullende documenten na, is het verslag niet gewijzigd of geïnterpreteerd. Hierdoor is het originele verslag van Harris intact gebleven.

Het verslag beslaat bijna 400 pagina’s. Echter, slechts 63 van deze bladzijden bevatten de opvattingen van Harris over het verloop van de bombardementscampagne. Hij heeft de campagne verdeeld in drie delen: de eerste fase na hij het bevel kreeg, het hoofd offensief en het laatste jaar. Herin gaat hij onder andere in op de sterkte en de samenstelling van de bommenwerper vloot, de rol van Bomber Command en de doelen. Hierna volgen 40 pagina’s met statistieken en grafieken over verschillende facetten van de luchtoorlog. Het laatste gedeelte (meer dan 250 bladzijden) bevat elf bijlagen, waarin Harris onderwerpen als navigatie, bewapening, training, meteorologie en tactiek tot in detail behandeld.

Dit boek moet niet worden verward met ‘Bomber Harris’ (2006) dat is geschreven door Henry Probert. Probert schreef de biografie van Harris die een goed inzicht geeft in zijn leven. Dit boek, ook al heeft het dezelfde titel, heeft een compleet andere invalshoek. Mensen die geïnteresseerd zijn in de persoonlijke opvattingen van Harris over de bombardementscampagne zullen dit boek informatief en interessant vinden. Zij moeten zich echter bewust zijn van de grote mate van detail in de grafieken en de bijlagen.