Lang was de witte man het focuspunt van films over de Tweede Wereldoorlog. Beelden van soldaten die het strand van Duinkerke bezaaien of in gevechtsvliegtuigen door de lucht schieten, zullen de oorlogsfilmliefhebber bekend zijn. In ‘The Six Triple Eight’ wordt echter een minder bekend verhaal uitgelicht. Hierin staat namelijk een groep centraal die nog onder gerepresenteerd is in de geschiedenisboeken: de zwarte vrouw. De film vertelt het waargebeurde verhaal van Lena Derriecott Bell King, een jonge zwarte vrouw uit Philadelphia die zich bij het 6888th Central Postal Directory Battalion aansloot. Dit bataljon bestond geheel uit zwarte vrouwen en neemt, als enige Afro-Amerikaanse eenheid die naar Europa is gestuurd, een speciale plek in de geschiedenis van het US Women’s Army Corps in.

Regisseur Tyler Perry ging eind 2022 met dit verhaal aan de haal voor streamingsdienst Netflix. De film is gebaseerd op het artikel ‘Fighting a Two-Front War’ (2019) door de Amerikaanse historicus Kevin Hymel, die vervolgens ook samen met Perry onderdeel was van het schrijversteam van de film. Perry, vooral bekend door zijn rol als het komische Afro-Amerikaanse karakter Medea, sloeg met deze oorlogsfilm dus een serieuzere kant in. Het budget van 70 miljoen dollar maakte dit zijn grootste en duurste project tot nu toe. Met sterren als Kerry Washington, die tevens uitvoerend producent was, en Oprah Winfrey begon hij aan de opdracht om dit onderbelichte hoofdstuk uit de geschiedenis te vertalen naar het grote scherm.

Het verhaal start met Lena King, die afscheid neemt van haar jeugdvriend en geliefde Adam als hij vertrekt om in het leger te dienen als gevechtspiloot. Maanden wacht ze op nieuws terwijl ze brieven aan hem blijft schrijven. Zijn brieven ontvangt ze niet, enkel het bericht van Adams tragisch overlijden. Dit is voor Lena de motivatie om zich aan te sluiten bij het leger en zo komt ze in het 6888e terecht. Het bataljon wordt geleid door majoor Charity Adams, die de vrouwen streng opleidt in een trainingskamp in Georgia. Haar felle karakter komt voort uit de behandeling die zij en haar medesoldaten als zwarte vrouwen door de witte mannelijke soldaten ontvangen. Deze discriminatie dreef haar om haar soldaten zo goed mogelijk op te leiden, zodat zij konden laten zien wat de zwarte vrouw allemaal voor elkaar kon krijgen.

Hoewel er mankracht tekort was die in Europa de stroom aan post tussen de soldaten en het thuisfront soepel kon laten verlopen, bleef het Amerikaanse leger huiverig om het 6888e naar het buitenland te sturen. Met de steun en op aandringen van First Lady Eleanor Roosevelt en zwarte activiste Mary McLeod Bethune, werd het 6888e uiteindelijk in februari 1945 naar Europa uitgezonden. Zij kreeg de opdracht om in slechts zes maanden tijd het probleem op te lossen van de miljoenen brieven en pakketjes die nooit bij hun ontvanger waren aangekomen. Onder het motto “no mail, low morale” gingen de vrouwen onder barre omstandigheden aan het werk om in razendsnelle tijd nog voor het eind van de oorlog de postachterstand en zo het moraal van de soldaten én het thuisfront te herstellen. Hoewel de vrouwen onderhevig bleven aan racisme en misogynie, laat de film zien hoe het hen lukt om zichzelf te bewijzen tegen de witte mannelijke officieren die vanaf het begin al geen vertrouwen hadden in het bataljon.

Het verhaal van de film mag dan wel een krachtig onderdeel van de oorlogsgeschiedenis zijn, maar kijkers zijn kritisch als het om de kwaliteit van de film gaat. Zo bevat de film clichématige en dramatische dialogen en worden de karakters erg zwart-wit afgebeeld. De verhaallijn loopt daarnaast soms wat rommelig doordat de focus naar verschillende personages verschuift. De kijker leert deze net niet genoeg kennen en zij worden meer ingezet om het grotere geheel van het verhaal te dienen. De personages missen dus wat diepte en zijn slachtoffer van Perry’s ietwat te gedramatiseerde script. Nu lijken deze clichémomenten echter vaak inherent te zijn aan dit type oorlogsfilm voor het grote publiek.

De film heeft dan wel wat zwakke punten, maar brengt desalniettemin een krachtig verhaal over. Het laat de wilskracht zien van een marginaliseerde groep, die niet alleen benadeeld werd door hun geslacht, maar ook door hun huidskleur. Deze wilskracht zorgde ervoor dat zij in bijzonder snelle tijd een opdracht voltooiden die zelfs voor het grootste organisatorisch talent een nachtmerrie zou zijn geweest. Niet alleen heeft het 6888e zo de onmogelijke taak van het sorteren van de post opgelost, maar hebben de vrouwen daarnaast de barrières doorbroken die waren opgelegd om hen als zwarte vrouwen tegen te houden in hun succes. De strijd die zij in de oorlog voerden, was dus dubbel zo zwaar.

En de echte Lena King? Zij is 100 jaar geworden en in januari 2024 overleden na jarenlange inzet om voor het 6888e de waardering te verkrijgen die het verdiende. Het bataljon had na terugkomst namelijk geen publieke dank gekregen. Het is slechts in de afgelopen decennia dat de groep deze erkenning krijgt met onder andere verscheidene monumenten en in 2022 de Congressional Gold Medal. Zo komt er alsnog een dankbaar einde aan het verhaal van de vrouwen van het 6888e. ‘The Six Triple Eight’ is dus een interessante film voor degenen die dit minder bekende verhaal uit de oorlogsgeschiedenis willen ontdekken. De kijker zal misschien niet weggeblazen worden door de kwaliteit van de film, maar zich waarschijnlijk wel door het krachtige verhaal dat wordt verteld ontroeren en motiveren om zich te verdiepen in dit onbekendere deel van de oorlogsgeschiedenis. Voor wie een film wil zien die makkelijk wegkijkt op de zaterdagavond en tegelijkertijd iets nieuws wil leren, is deze film ideaal.