De film ‘Lee’ volgt fotografe Lee Miller die als oorlogsjournaliste voor het Britse Vogue de verschrikkingen van de oorlog heeft vastgelegd. Haar verhaal laat de belemmeringen zien die zij als vrouw kreeg opgelegd in werk en persoonlijk leven. De film brengt de kijker van het zonnige vooroorlogse Frankrijk naar brandend Londen en van bevrijd Parijs naar de badkuip van Hitler. Deze reis laat zien hoe Miller dit met gevaar voor eigen leven vastlegde en vervolgens de gruwelen van de concentratiekampen. Beide maakten grote indruk op Miller en haar mentale gezondheid. In onze huidige tijd waarin het gevaarlijke werk van (oorlogs)journalisten door sociale media steeds meer voor het voetlicht komt, blijft het levenswerk van Miller een relevant verhaal.

Het duurde wel even voordat ‘Lee’ op het grote scherm te zien was. Hoofdrolspeelster Kate Winslet zette zich lang in om het verhaal van Miller te vertellen en dit lukte haar uiteindelijk na negen jaar. In samenwerking met Millers zoon, Antony Penrose, mocht ze zelfs het familiearchief induiken. Hier kon ze Millers daadwerkelijke camera vasthouden waar voor de film een replica van is gemaakt. Het was voor Winslet belangrijk dat ze bekend was met de camera en die als verlengstuk van haar armen voelde in plaats van enkel een onderdeel van de set. Penrose opende voor de film niet slechts het archief, maar ‘Lee’ is gebaseerd op de biografie ‘The Lives of Lee Miller’ die door hem zelf is geschreven.

De film start met sterren Kate Winslet en Josh O’Connor, die als twee journalisten tegenover elkaar zitten in Millers huis. Aan de hand van terugblikken vertelt Miller haar levensverhaal aan de jongeman tegenover haar. Dit verhaal begint in de jaren dertig waarin Miller samen met vrienden van het leven geniet aan de Franse kust. Het nieuws over Hitlers groeiende populariteit wordt door de groep gevolgd, die ervan overtuigd is dat de vrije artistieke geest in staat is om Hitler te bestrijden. Deze naïeve gedachtegang wordt snel omver gewalst door het Duitse leger en de groep valt uit elkaar. Verspreid over Europa sluiten zij zich aan bij de gevechten of zijn ze gedwongen onder te duiken.

Lee Miller, voormalig model, wordt actief als oorlogsjournaliste nadat ze naar Londen is verhuisd. Het lukt haar uiteindelijk om naar het front af te reizen en naast collega David Scherman, gespeeld door ‘Brooklyn Nine-Nine’ acteur Andy Samberg, het strijdtoneel vast te leggen. De twee ontwikkelen een sterke samenwerking en reizen van bevrijd Frankrijk naar nazi-Duitsland. Ze maken zelfs nog een tussenstop in Hitlers appartement in München waar Miller op de dag dat hij zelfmoord pleegt, poseert in zijn badkuip voor een foto. Tijdens hun werk ervaren ze het contrast tussen feestend Parijs en de weerzinwekkendheid van concentratiekampen Buchenwald en Dachau.

Miller wordt tijdens haar tocht door Europa geconfronteerd met de verschillende soorten kwellingen die oorlog met zich meebrengt. Zo stuit ze op een jonge vrouw die dreigt verkracht te worden door haar bevrijder, ziet ze de vernederingen die vrouwen ondergaan die een verhouding hadden met de Duitse bezetters en treft ze haar vrienden verstrooid aan of blijken deze vermist. De bevrijding was niet altijd voor iedereen slechts een groot feest, want velen ervaarden daarnaast de bittere nasleep van het naziregime. Het toppunt van de horror die Miller aantreft, is wanneer ze toegang krijgt tot de concentratiekampen. Hier wordt duidelijk waar de verdwenen mensen op brute wijze zijn vermoord en Miller legt dit vast op afgrijselijke beelden. Aan het einde blijft Miller met PTSD en een verscheurde vriendengroep achter.

De focus van ‘Lee’ ligt niet op vechtende soldaten, hoewel dergelijke scènes wel in de film zijn opgenomen en ook Miller zich hier doorheen heeft geworsteld. Meer aandacht gaat uit naar hoe het gewone volk met de situatie omging. Hoe men eerst naïef dacht over de dreiging van de nazi’s en na de bevrijding naar een toekomst zocht waarin zij konden wegkijken van de verschrikkingen uit het recente verleden. Daarnaast laat de film de positie van de vrouw zien en de gruwelen die zij tijdens, maar ook buiten de oorlog door toedoen van mannen ervaart.

‘Lee’ is een intrigerende film die de aandacht tot de laatste scène vasthoudt. Millers verhaal laat verschillende interessante aspecten zien die bij de oorlog komen kijken. Haar foto’s behoren niet alleen tot de belangrijkste beelden van de Holocaust, maar laten kijkers dichter in contact staan met mensen die slachtoffer zijn geweest van het geweld. Soms deden zij dit door de lens van de camera lachend te trotseren, maar grotendeels laten de beelden het publiek diep ontsteld achter.