Fotoverslag Oderbruch 2012

De slag om de Seelower Höhen vond plaats tussen 16 en 19 april 1945 als onderdeel van het Seelow-Berlijn offensief (16 april – 2 mei 1945) en werd uitgevochten tussen de ingegraven Duitse Heeresgruppe Weichsel en drie Sovjetfronten. De slag was één van de laatste defensieve veldslagen in de Tweede Wereldoorlog. De Seelower Höhen worden ook wel de ‘poorten van Berlijn’ genoemd omdat de hoogten vanuit het oosten het laatste natuurlijke obstakel vormen richting Berlijn. De slag resulteerde in de omsingeling van de Duitse 9. Armee en de wanhoopslag bij Halbe in mei 1945.

Zhukov had de beschikking over 3.059 tanks en 8.983 artilleriestukken, met 270 artilleriestukken per kilometer in de doorbrekingssectoren (wat betekent dat er op elke vier meter een veldkanon stond). Onder deze artilleriestukken waren 152mm en 203mm houwitsers, zware mortieren en Katjoesja raketwerpers aanwezig. Het 1e Wit-Russische Front had daarnaast 7 miljoen granaten, waarvan 236.000 granaten de eerste dag al afgevuurd werden. Speciaal voor dit offensief had Zhukov 143 APM-90 zoeklichten naar het front laten komen met als doel om de Duitse verdedigers te verblinden.
De 9. Armee, die onder andere de Seelower Höhen verdedigde, had de beschikking over 14 divisies, 587 tanks (512 operationeel, 55 in reparatie en 20 onderweg naar het front), 2,625 artilleriestukken (waarvan 695 luchtafweerstukken) en 300 gevechtsklare vliegtuigen.


We beginnen in dit verslag bij het middelpunt van de slag: Het stadje Seelow. Het kostte het Rode Leger twee lange dagen en veel slachtoffers om dit stadje te veroveren op de Duitse verdedigers. Dit monument staat tussen de Lidl en de Städtischer Friedhof van Seelow en herdenkt de burgers die in de oorlog op de vlucht en door verdrijving hun leven hebben verloren.

We vervolgen onze weg door de poorten van de Städtischer Friedhof en meteen links van ons staat het monument dat de gesneuvelden 'kameraden' van de 20. Panzergrenadier-Division "Hamburg" bij Seelow herdenkt.


Links van het monument zijn de individuele graven van Major Ihde Rudolf en een Unteroffizier (Uffz.).


Verderop ligt het gros van de in totaal 649 Duitse soldaten en officieren die op deze begraafplaats liggen. De slachtoffers die hier liggen zijn allen tussen januari en april 1945 in de landkreises Märkisch-Oderland gesneuveld.




En een massagraf.


We verlaten de begraafplaats en vervolgen onze weg door Seelow. Deze kerktoren werd in 1945 opgeblazen door Duitse troepen ter voorbereiding op het Sovjet offensief.


Onze volgende stop is de Gedenkstätte Seelower Höhen. Het museum was nog niet open dus hebben we eerst de gedenkstätte zelf bezichtigd.






Op deze goed verzorgde oorlogsbegraafplaats rusten 'maar' 198 Sovjet soldaten en officieren.







Dit kruis is hier in 2003 geplaatst om alle slachtoffers van het Rode Leger tijdens de Grote Vaderlandse Oorlog (1941-1945) te herdenken.



Ook is hier een uitzichtpunt op het voormalige Oderfront.


Het museum is wat aan de kleine kant maar is leuk ingedeeld en heeft een aantal mooie museale voorwerpen. Daarnaast is er mogelijkheid om een bijzonder interessante documentaire over de slag te bekijken in het Engels.









Na de documentaire bekeken te hebben vervolgen we onze weg richting Reitwein. We nemen de route dwars door het Oderbruch-gebied. Deze weilanden waren in 1945 bezaaid met uitgebrande Sovjet tanks, die een gemakkelijk prooi vormde voor de hoger gelegen 88mm kanon.


Wanneer we het dorpje inrijden zien we links van ons, langs de spoorbaan, het laatste gemarkeerde veldgraf in de Oderbruch. Hier rust de Duitse soldaat Werner Muller, gesneuveld op 7 februari 1945 aan het Oderfront.


Ook Reitwein is niet gespaard gebleven in de oorlog. Kogelinslagen...


Aan de Hathenower Weg is een Sovjet oorlogsbegraafplaats. Hier rusten ongeveer 3.000 soldaten en officieren.






Vanaf deze oorlogsbegraafplaats vervolgen we onze weg richting Zhukov's veldhoofdkwartier.


Langs het pad dat we belopen zien we her en der loopgraven, geschutsopstellingen, schuttersputjes en granaattrechters. Het hele bos bleek er mee bezaaid te zijn. Hier lag tevens het hoofdkwartier van Tsjoejkov's 62e Leger.





En na een korte wandeling komen we dan eindelijk aan bij het veldhoofdkwartier. Het resultaat was een beetje teleurstellend aangezien je er niet in kon komen. Maar toch bij elkaar een interessante omgeving.



Het eindpunt van deze trip was de Seelower Hohen zelf. We reden dezelfde route die de Sovjet tanks in 1945 gereden en de Sovjet troepen gelopen moeten hebben. Onderweg kwamen we nog langs een in 1945 door artillerie verwoeste dorpskerk.


We naderen de Seelower Hohen.


Bij Mallnow stappen we uit en lopen de hoogte op. Het uitzicht is adembenemend.


Dit stukje land is acht keer van eigenaar verwisseld tijdens de slag...


Hier zouden nog Duitse loopgraven moeten zijn, maar die konden we jammer genoeg (waarschijnlijk door het hoge gras) niet vinden.


Bij een krater vonden we deze ingegraven fles. Veel Duitse soldaten kwamen op deze manier aan hun eind, bedolven door een exploderend zware granaat. Hier moeten nog een groot aantal stoffelijke overschotten (zowel Duits als Sovjet) onder de grond liggen. Het is dan ook verboden om hier met de metaaldetector te zoeken.


De bezienswaardigheden in dit gebied:

Helaas geen map gevonden.