Bordspel Warfighter: militaire missies tegen een vijandelijke overmacht

Door: Samuel de Korte

De Tweede Wereldoorlog is een immens populaire geschiedenisperiode. Niet alleen talloze boeken zijn erover geschreven, maar ook verschijnen er regelmatig games en bordspellen. In deze recensie zal worden ingegaan op één van deze bordspellen: Warfighter: The WWII Tactical Combat Card Game. Allereerst zal het spel worden uitgelegd, voordat gekeken wordt naar de historische wereld die wordt geschetst.



Warfighter
Warfighter: The WWII Tactical Combat Cardgame, is geschikt voor 1 tot 6 spelers. In de doos zitten verschillende stapels kaarten, die de soldaten en hun materiaal, missies en vijanden voorstellen. Daarnaast zitten er enkele dobbelstenen bij en een groot speelbord waarop alles geplaatst kan worden. Het spel stelt de speler in staat om een troep soldaten uit te rusten en aan te voeren tijdens een missie. Deze missies kunnen bestaan uit bijvoorbeeld het uitschakelen van een vijandelijke bunker of voertuig binnen een bepaald aantal beurten. Het is mogelijk om deze missies eventueel aan elkaar te verbinden om een soort campagne te maken, waarbij resultaten van eerdere spellen doortellen in latere spellen. In de standaard editie neemt de speler het op als Amerikaan tegen de Duitser, maar er zijn ook uitbreidingen om als Rus te spelen of als Duitser het op te nemen tegen de Britten.

Sluipschutters of vechtmachines
Het spel bestaat uit twee delen. Het eerst deel is de voorbereiding van de missie en het tweede deel is de uitvoering ervan. De planning bestaat uit het selecteren van een missie en het voorbereiden van het bord, door onder andere een regio te kiezen. Bij de keuze voor de missie hoort een bepaald aantal punten, waaruit de spelers hun selectie kunnen maken. Zo kunnen soldaten niet een onbeperkte hoeveelheid wapens en granaten meenemen, maar moet er rekening gehouden worden met de limiet en eventuele beperkingen. Daarnaast kunnen ook nog vaardigheden gekocht worden. Punten die over zijn kunnen bijvoorbeeld aan meer munitie voor de wapens besteed worden. Een deel van het spel zit dus in de voorbereiding van de missie en het is hier dat bepaalde keuzes gemaakt worden. Neem je een troep die gericht is op man-tot-man-gevechten of probeer je de taken te verdelen? Kies je een hospik of ga je zonder? Neem je een brute vechtmachine en rust je die daar geheel op uit of kies je juist een sluipschutter? Ga je voor een kleine, goed gewapende groep, of kies je liever wat extra soldaten voor het geval er slachtoffers vallen?



Dekking is cruciaal
Zodra het team gereed is, gaat het spel van start. Een beurt verloopt als volgt: de omgevingseffecten worden eerst afgehandeld (als deze er zijn). Daarna is het de beurt aan de speler om zijn of haar handelingen uit te voeren, waarvoor een beperkt aantal punten beschikbaar is. Deze punten worden gebruikt om manschappen te bewegen, aan te vallen, om te herladen of andere acties uit te voeren. Aanvallen gaat meestal via schieten. Het schieten verloopt vrij simpel. Je rolt met de dobbelsteen om te kijken of je hoog genoeg gooit om de vijand te raken en of je door hun verdediging heen kan komen. Indien je mist is er geen effect. Indien de vijand geraakt wordt, maar de verdediging de kogel tegen houdt, zorg je er wel voor dat de vijand in dekking gaat. Dekking is van cruciaal belang, omdat de vijand anders de vrije ruimte heeft om je manschappen onder schot te nemen, iets wat al snel dodelijke gevolgen heeft.

Daarna is het de beurt aan de tegenstander. Dit verloopt altijd via een vaste procedure. Allereerst komen er versterkingen, indien nodig. Vervolgens vallen de verschillende tegenstanders hun uitgekozen doelwitten aan. Daarna proberen zij dichterbij te komen. Tot slot komen ze weer uit dekking en gaat de missie-timer 1 punt omlaag. Indien deze 0 raakt en het doel is nog niet uitgevoerd, dan is het spel verloren.



De wereld als bordspel
Het spel komt over als een vertaling van een type videospel of actiefilm, waarvan er tegenwoordig veel verschijnen, naar bordspel. Een kleine groep soldaten moet een moeilijke missie uitvoeren en neemt het op tegen een vijandelijke overmacht. Onderweg komen ze verschillende gevaren tegen en soms lijkt het mis te gaan. Uiteindelijk weten de helden op het laatste moment de dag te redden en slaat de vijand op de vlucht.

Hoewel het spel misschien wat abstract overkomt, zit er een verhalende trend achter. Dit is onder andere terug te zien doordat de individuele soldaten ook namen krijgen en er de mogelijkheid is om hen karaktertrekken mee te geven. Soldaten kunnen bijvoorbeeld bang zijn onder bepaalde omstandigheden. Er zijn zelfs uitbreidingen waarbij soldaten nog meer achtergrond kan worden gegeven, zoals de voorgaande grote missies waaraan zij hebben deelgenomen. Het narratieve effect wordt versterkt doordat het spel co-operatief is ingericht. Spelers spelen met elkaar tegen de algemene tegenstander in plaats van tegen elkaar. Hierin blinkt het spel ook echt uit.

Het lastige is wel dat er veel regels zijn, iets minder dan 40 pagina’s op A4 formaat. Daarnaast is er ook nog een vel bijgeleverd met bepaalde kernbegrippen en hun betekenis. De eerste paar potjes zal het regelboek ook zeker bij de hand moeten worden gehouden, om regelmatig controle uit te voeren. Hoewel de basisregels vrij eenvoudig overkomen, zijn er veel factoren die er invloed op hebben en die bepaalde uitkomsten veranderen. Hoewel het niet extreem gecompliceerd is, is enige ervaring nodig om het systeem door te krijgen. De eerste paar spellen zal er veel heen en weer gebladerd worden tussen de begrippenlijst en het regelboek om te zorgen dat alles helder is.

Grenadier met de Fallschirmjägerhelm
Een bordspel is natuurlijk een ander medium dan een boek of een film. In dit medium moeten ook andere verbanden worden gelegd, om de wereld vorm te kunnen geven. Waar in geschiedenisboeken bijvoorbeeld hongersnood als een reden voor een opstand wordt gezien, zijn er in het spel ook bepaalde connecties gelegd om de wereld vorm te geven.



Het meest opvallende is het verschil tussen de speler en de tegenstander. Allereerst is het natuurlijk opvallend dat de Duitsers significant zwakker zijn dan de Amerikanen. Groepen en eenheden worden door enkele individuen tot staan gebracht of zelfs overwonnen. Dit is gedaan, omdat de Amerikanen dan niet meer dan een handjevol soldaten nodig hebben om bepaalde missies uit te voeren. Het is natuurlijk een versimpeling dat de Amerikanen in dit spel een uitgebreid arsenaal hebben en complexe tactieken uit kunnen voeren, terwijl de Duitse tegenstanders volgens een vast patroon handelen. In de werkelijkheid was dit natuurlijk anders. Deze versimpeling is nodig om het spel speelbaar te houden.

De standaardsetting is ook het meest bekend bij het algemene publiek. De suggestie wordt gewekt dat de missie zich afspeelt aan het westfront in Europa, na de geallieerde landingen in Normandië op een niet nader genoemde plaats in Frankrijk. Bevoorrading lijkt ook geen probleem te zijn, doordat dit spel uitgaat van een breed arsenaal wat ter beschikking staat van een kleine groep soldaten, terwijl de tegenstanders via een vast patroon handelen en met dezelfde wapens aanvallen.

Qua historische correctheid zijn er enkele puntjes aan te merken. Zo staat op het plaatje van de Duitse officier een SS-onderofficier en draagt de Grenadier eigenlijk een Fallschirmjägerhelm. De plaatjes zijn ook meer gekozen om een bijzondere indruk geven dan voor de historische correctheid. Wat daarentegen wel goed is, is dat de uitrusting en bewapeningskaarten voorzien zijn van jaartallen. Het is dus mogelijk om eventueel een bepaalde operatie of een bepaalde periode na te spelen, door kaarten met een later jaartal eruit te halen.

Aanraden?
Al met al, het is natuurlijk een spel en daarom zijn bepaalde keuzes gemaakt. Het spel is zeer uitgebreid. Het is bewonderenswaardig hoe een goede weergave van een videogame gemaakt is in een bordspel. Het doel was om een tactisch oorlogsspel te maken en daarin zijn de makers ook zeker geslaagd. Wie een complexe, strategische game zoekt die de speler de mogelijkheid biedt om de grote veldslagen na te spelen, zal hier niet zijn plezier uit halen. Wie daarentegen een ontspannen avond met wat vermaak zoekt, kan dit spel zeker overwegen.

Warfighter
Spelers: 1-6
Uitgever: Dan Verssen Games
Jaar: 2016
Speeltijd: 30 tot 90 minuten