Wallis, Barnes Neville

Operatie Chastise (Dambusters Raid)

Geboortedatum:: 26 september 1887 (Ripley/Derbyshire, Verenigd Koninkrijk)
Overlijdensdatum:: 30 oktober 1979 (Leatherhead/Surrey, Verenigd Koninkrijk)
Nationaliteit:: Britse

Biografie

Barnes Wallis, geboren in Ripley, Derbyshire, volgde een opleiding tot scheepswerktuigkundige voordat hij in 1913 overstapte naar vliegtuigontwerp. Hij ging bij Vickers werken, waar hij tot zijn pensioen in 1971 werkte en bijdroeg aan innovatieve luchtschip- en vliegtuigprojecten. Zijn geodetische ontwerp, gebruikt in het R100-luchtschip en verschillende Vickers-vliegtuigen, bood robuuste en efficiënte vliegtuigframes, maar beperkte de bredere productiemogelijkheden.

Wallis pleitte tijdens de Tweede Wereldoorlog voor strategische bombardementen en stelde zware bommen voor om kritieke doelen te vernietigen. Dit leidde tot zijn concept van de "Victory Bomber", speciaal ontworpen om deze krachtige wapens te dragen.

Begin 1942 experimenteerde Barnes Wallis met het laten stuiteren van knikkers over watertanks, wat leidde tot zijn concept van een "Sferische Bom – Oppervlaktetorpedo". Deze bom kon over water springen, torpedonetten omzeilen en zinken in de buurt van een slagschip of damwand, waar de kracht van de explosie zou worden geconcentreerd door het omringende water.

Een belangrijke innovatie was de backspin, voorgesteld door George Edwards. Deze verbeterde het bereik van de bom, voorkwam dat hij van de doelmuur afdreef en verminderde het risico voor het vliegtuig. Ondanks aanvankelijke scepsis nam de luchtmacht de stuiterbom van Wallis, codenaam Upkeep, in gebruik voor aanvallen op de Möhne-, Eder- en Sorpe-dammen in mei 1943 tijdens Operatie Chastise. De missie, later beschreven in het boek en de film The Dam Busters, doorbrak met succes de Möhne- en Eder-dammen, wat de Duitse waterkrachtcentrales en industrie ontregelde.

Na het succes van de stuiterbom ontwikkelde Wallis de aardbevingsbommen Tallboy (6 ton) en Grand Slam (10 ton). In tegenstelling tot de conventionele "blockbuster" van 5 ton, drongen deze bommen tot 20 meter diep de aarde in voordat ze tot ontploffing kwamen, zelfs wanneer ze van lagere hoogte werden gedropt vanwege beperkingen van het vliegtuig.

Deze baanbrekende wapens waren gericht op belangrijke Duitse locaties, waaronder V-2-raketinstallaties, de V-3-superkanonbunker, onderzeebootbunkers, versterkte constructies, bruggen, viaducten en het slagschip Tirpitz. Ze legden de basis voor moderne bunkervernietigende bommen.

Na het bombardement op de Vickers-fabriek in 1940 werkte Wallis in Hersham voordat hij in 1945 terugkeerde naar Brooklands als hoofd R&D. Hij gaf prioriteit aan veiligheid, het testen van ontwerpen met op afstand bestuurbare modellen en geavanceerde projecten zoals supersonische vlucht- en draaivleugeltechnologie.

In 1948 werd de Stratosphere Chamber gebouwd, die bijdroeg aan supersonisch onderzoek, waaronder de Concorde. Hoewel zijn innovatieve vliegtuigontwerpen, zoals de Wild Goose en de Swallow, veelbelovend leken, werd de ontwikkeling ervan stopgezet door bezuinigingen in 1957.

Wallis werkte samen met NASA aan het Swallow-project, maar aerodynamische problemen zorgden ervoor dat de focus verschoof naar conventionele ontwerpen zoals de F-111. In het Verenigd Koninkrijk werden zijn ontwerpen met draaivleugels over het hoofd gezien voor de TSR-2 en de Concorde, die hij bekritiseerde.

In de jaren 50 ontwikkelde Wallis de HEYDAY-rakettorpedo, die nu in Gosport te zien is, en droeg hij ideeën bij aan de Parkes Radiotelescoop voordat hij het project verliet.

Hij stelde ook vrachtonderzeeërs voor voor sneller en efficiënter transport en werkte aan een concept voor een "all-speed" vliegtuig. Ondanks zijn visionaire ideeën werden veel ervan nooit gerealiseerd.

In 1951 schonk Wallis zijn oorlogsonderscheiding van £10.000 aan de Christ's Hospital School, waarmee de RAF Foundationers' Trust werd opgericht ter ondersteuning van kinderen van RAF-personeel dat was omgekomen of gewond was geraakt in de strijd. Later werd hij aalmoezenier en na zijn pensionering in 1957 was hij bijna 13 jaar penningmeester en voorzitter van de Raad van Aalmoezeniers, waarbij hij toezicht hield op de grote verbouwing van de school.

Wallis was ook een actief lid van de Royal Air Forces Association en steunde de RAF-gemeenschap.

Barnes Wallis trouwde in 1925 met Molly Bloxam (zijn nicht) en ze bleven samen tot zijn dood in 1979. Hij woonde 49 jaar in Effingham, Surrey, en is begraven in de St. Lawrence Church. Ze kregen vier kinderen en adopteerden twee neefjes nadat hun ouders omkwamen bij een luchtaanval. Wallis werd vegetariër op 73-jarige leeftijd en kwam op voor dierenrechten.

11 september 1915: Temporary Sub-Lieutenant.