Jacob Jeswiet (1879–1947) was een Nederlands botanicus die studeerde in Amsterdam, Zürich en Berlijn, en promoveerde in Zürich. Hij werkte van 1912 tot 1925 op een suikeronderzoeksstation in Java en leidde botanische expedities naar Nieuw-Guinea. In 1925 werd hij hoogleraar.
Als pionier van de plantenecologie onderzocht hij de relatie tussen vegetatie en bodem in de Hollandse duinen. Zijn proefschrift vormde een basis voor ecologisch onderzoek in Nederland, en inspireerde onder andere Jan Bijhouwer.
In Nederlands-Indië deed hij dertien jaar onderzoek naar de kruising en systematiek van suikerriet en verwierf bekendheid met zijn verslagen over Nieuw-Guinea.
Jeswiet was lid van de NSB en actief betrokken bij nationaalsocialistische initiatieven binnen de wetenschap. Hij was namens de NSB Gemachtigden van den(n) Leider voor Onderwijs, Kunsten en Wetenschappen. Na de oorlog werd hij ook geroyeerd als lid van de Nederlandse Bosbouwkundige Vereniging en werd hij oneervol ontslagen uit zijn hoogleraarsambt. In 1947 kregen hij en zijn vrouw gevangenisstraffen.
Jeswiet trouwde twee keer en had zeven kinderen. Hij werd begraven op de Oosterbegraafplaats in Amsterdam.
Heeft u zelf meer informatie over deze persoon? Lever het aan!