Woonde in Staphorst. Zoon van Willem Santing (arbeider) en Thijssien Prent. Gehuwd met Annigje Poepe. Landbouwer. Nederlands Hervormd. Hij is gedood door leden van de Binnenlandse Strijdkrachten en Franse parachutisten naar aanleiding van de dood van de 26-jarige Franse para Yves Emile Francois Loichot en de verzetsstrijder Jacobus Cornelis de Roos. Een getuige deed verslag van de toedracht. In de nacht van 7 op 8 april 1945 waren Franse parachutisten gedropt in de Staatsbossen bij Staphorst om contact te zoeken met de daar gelegerde leden van de KP. In de buurt waren geen Duitse strijdkrachten aanwezig. Op zondagmorgen 8 april om ongeveer half tien reed de Franse parachutist Yves Loichot op zijn motor over de Schapendijk in Punthorst, met de NBS'er Jacobus Cornelis de Roos als duopassagier. Zij haalden een achtergelaten parachute uit het weiland van Klaas Sterken. Vlakbij, in de buurt van een brug, stond een aantal buren, onder wie de vijftigjarige Klaas Prins en zijn beide zoons Derk Jan (19 jaar) en Frits (14 jaar). Zij passeerden deze mensen met hun motor toen ze weer richting het Staatsbos gingen. Onderweg spraken beiden met enkele anderen. Plotseling reden ze terug en namen de familie Prins gevangen. Zij werden op wapens gefouilleerd, maar bleken ongewapend. Bij hen thuis werd huiszoeking verricht. Tijdens dat onderzoek kwam een broer van Klaas Prins binnen, de 64-jarige uit Rotterdam geëvacueerde Rutger Prins. Ook hem namen ze gevangen. Alle arrestanten werden overgedragen aan de destijds 24-jarige BS-commandant Cornelis Bonvanie. Hij rukte hen de kleren van het lijf en beroofde iedereen van diens bezittingen. Derk Jan werd bloedend tegen de grond geslagen, met de handen op de rug gebonden, en in een tent geworpen. Later, om ongeveer 11.00 uur, voltrok zich het drama bij de familie Santing. Deze boer had drie zoons, Willem (23), Jacob (23) en Harm (18), die allen landwachter waren. Omdat moeder Arendje Santing-Poepe jarig was, was naast haar man en kinderen ook nog een bevriende landwachter uit Zwolle in huis. Ook Hendriks broer Sent Santing uit Ruinen kwam op bezoek. Hij is maar even binnen geweest. Kort daarna gingen Harm Santing en diens vriend naar buiten om op de fiets naar Zwolle te gaan, waar ze dienst moesten doen. Plotseling werd er vanaf de weg iets naar Harm geroepen wat hij niet verstond. Samen vluchtten beiden weer naar binnen. Juist op dat moment werd er door het huis geschoten, waarbij Jacob in de arm gewond raakte. Vanuit een dakraam zijn Loichot en De Roos doodgeschoten, vermoedelijk door de jonge Harm Santing. De Zwolse landwachter ging er tijdens de schietpartij vandoor. De familie Santing bleef achter. Enige tijd later werd de boerderij door de inmiddels gealarmeerde KP bestormd en zijn de vader en zijn drie zoons gedood. Mevrouw Santing vluchtte, keerde terug en werd gevangen genomen. Zij is later die avond om ongeveer 23.00 uur samen met Klaas en Rutger Prins op bevel van Bonvanie doodgeschoten. De gevangenen zijn op een rij gezet en met stenguns gedood door E. van Essen en M. Kwakkel. Het genadeschot is afgegeven door J. G. van der Laag. Na de oorlog werd een onderzoek ingesteld naar deze affaire. Het dossier bleek verdwenen. Op aandringen van de nabestaanden kwam er een vervolging en een berechting voor de Krijgsraad in Arnhem. Deze militaire rechtbank nam aan dat de beklaagden te goeder trouw mochten aannemen dat hun commandant Bonvanie bevoegd was het liquidatiebevel te geven. Bonvanie werd vrijgesproken op grond van een dwaling ten aanzien van de rechtmatigheid van zijn handelen. Hij schoof de liquidatie aanvankelijk in de schoenen van de Franse parachutisten.
Overlijdensakte 42 d.d. 26 april 1945 gemeente Staphorst.
Heeft u zelf meer informatie over deze persoon? Lever het aan!