• Kabinet Hitler (1933-1945)
• Proces van Neurenberg

Geboortedatum:

26 april 1894 (Alexandria, Egypte)

Overlijdensdatum:

17 augustus 1987 (Berlijn, Duitsland)

Dienstnummer:

SS-Nr.: 50 // NSDAP-Nr.: 1600 then 16

Nationaliteit:

Duitse (1933-1945, Derde Rijk)

Rudolf Walter Richard Hess / Heß (26 april 1894 in Alexandrië, Egypte – 17 augustus 1987 in Berlijn – Wilhelmstadt) was een Duits politicus (NSDAP). Hess was vanaf 1933 rijksminister zonder een specifiek domein waarover hij leiding gaf. Vanaf 1939 was hij lid van de ministerraad voor de verdediging van het Rijk. In het openbaar was Hess een fanatieke aanhanger van de Führercult. In 1933 benoemde Hitler hem tot zijn vertegenwoordiger. Op 10 mei 1941 vloog Hess naar Groot-Brittannië om de Britse regering tot vrede met het Duitse Rijk te bewegen. Hij geraakte in oorlogsgevangenschap en werd in 1945 overgedragen aan het militaire gerechtshof in Neurenberg. Hij was één van de 24 aangeklaagden in het Neurenbergse proces tegen de belangrijkste oorlogsmisdadigers. Hess werd op 1 oktober 1946 op twee van de vier aanklachten schuldig gesproken en tot een levenslange gevangenisstraf veroordeeld. In 1987 stierf hij in de oorlogsmisdadigersgevangenis in Spandau door zelfmoord.

Privé secretaris van Hitler
Hess had geen deel aan de Hitlercoup in 1923. Op 8 november 1923 nam hij deel aan de gevangennamen van enkele hooggeplaatste gegijzelden, waaronder minister-president Eugen Ritter von Knilling. Aan de "Storm op de Feldherrnhal" nam hij zelf geen deel. Na het mislukken van de coup vluchtte hij eerst enkele dagen naar Oostenrijk en vond hij vervolgens onderdak in München bij de familie Haushofer. Hij werd snel erna gezocht, maar gaf zich pas in de lente van 1924 over. Hij wilde hierdoor een hardere straf ontlopen, want zijn zaak dreigde naar het Reichsgericht in Leipzig te gaan. Hier dreigde een hogere straf dan voor een Beiers gerechtshof. Hij vroeg ook of Hitler een milde straf kon krijgen.

Hess werd tot een gevangenisstraf van 18 maanden in Landsberg am Lech veroordeeld. Hier moest ook Hitler zijn straf uitzitten. Bij het ontstaan van Mein Kampf in de gevangenis voerde Hitler lange gesprekken met Hess en las hij hem voor uit de manuscripten die vervolgens op een schrijfmachine werden uitgeschreven. Heß werd geen medeauteur of ghostwriter.

Begin 1925 werd Hess uit zijn gevangenschap vrijgelaten. Bij het opnieuw lid worden van de NSDAP na haar heroprichting, kreeg hij als erelid nummer 16, omdat de originele partijnummering met 550 begon. In april 1925 gaf Hess zijn aanstelling als hulp assistent bij Haushofer op en werd hij Hitlers privésecretaris. Zijn opleiding beëindigde hij niet meer. Vanaf nu maakte hij, verstopt van het openbare leven, afspraken voor Hitler, beantwoordde hij brieven en organiseerde hij alles wat verder rondom Hitler speelde. Bovendien beheerde hij Hitlers privéverblijven en bouwde hij de voorloper van de Parteikanzlei. Hess ontwikkelde in opdracht van Hitler een ware reislust waarvoor voor hem sinds 1930 ook een eigen vliegtuig ter beschikking stond. In 1932 kreeg hij bij een sportvliegtuig wedstrijd "Rund um die Zugspitze" de tweede plaats en in 1934 de eerste plaats. Aan het eind van de jaren twintig ging hij naar Hamburg om donaties voor de NSDAP te vragen. Vanwege de economische crisis waren er zes ondernemers die sarcastisch reageerden op de weinig concrete toekomstplannen van de NSDAP. Hess ontving geen donaties.
Hitlers ongewone intieme gedrag met Heß zorgde ervoor dat er snel geruchten de ronde deden over zijn homoseksuele gedrag. Volgens bronnen verkeerde Heß in homoseksuele kringen in München en Beieren en had hij daar de schuilnaam "Zwarte Bertha". Om iets tegen deze geruchten te doen, trouwde Heß op aandringen van Hitler op 20 december 1927 met Ilse Pröhl in München. De relatie tussen het echtpaar was als gevolg hiervan weinig intiem. Hun enige kind Wolf Rüdiger werd pas in 1937 geboren.

Hitlers vervanger in de leiding van de partij
Op 21 april 1933 benoemde Hitler hem tot zijn vertegenwoordiger in de NSDAP. In deze functie nam hij vanaf juni 1933 deel aan de zittingen van het kabinet. Sinds december 1933 was hij als Rijksminister zonder specifiek bereik waarover hij leiding gaf ook officieel lid van dit kabinet. Hess ontving in 1933 ook de rang van SS-Obergruppenführer. Deze rang gaf hij in september 1933 op en hij hield alleen de titel "vertegenwoordiger van de Führer" (StdF) aan. In 1933 was Hess ook één van de grondleggers van de Academie van het Duitse Recht. Verder hoorden de opnames van Hess in de geheime kabinetsraad in februari 1938 en de ministerraad voor de Rijksverdediging eind augustus 1939 ook bij zijn uitgebreide carrière. Op 1 september 1939 bepaalde Hitler dat Hess zijn tweede opvolger werd na Hermann Göring.

Vlucht naar Groot-Brittannië
Op 10 mei 1941 vloog Hess met een Messerschmitt Bf 110 naar Schotland om in Dungavel Castle (South Lanarkshire) met Douglas Hamilton, 14de Duke of Hamilton die hij voor de aanvoerder van de Britse vredesbeweging en tegenstander van premier Winston Churchill zag over vrede te onderhandelen. Hess had Douglas-Hamilton in 1936 bij de Olympische Spelen in Berlijn leren kennen. Hess sprong uit het vliegtuig met een parachute en geraakte in Brits oorlogsgevangenschap. Zijn vlucht werd door de nationaalsocialistische regering als verraad gezien en Hess werd geestesziek verklaard. Op 13 mei sprak Hitler richting de rijks- en gouwleiders over de vlucht van Hess. Hierbij probeerde hij het beeld van de "gestoorde Hess" te corrigeren door zijn motieven uit te leggen.

Heeft u zelf meer informatie over deze persoon? Lever het aan!

• Foto 1: Bundesarchiv Bild 183-1987-0313-507 (Public Domain)
• - Rainer F. Schmidt: Rudolf Heß – „Botengang eines Toren?" Der Flug nach Großbritannien vom 10. Mai 1941. 3. Auflage. Econ, Düsseldorf 2000, ISBN 3-430-18016-3.
  - Eva Fiolet (vertaling)

Helaas geen map gevonden.