Chambonnet, Albert

Geboortedatum:: 4 oktober 1903 (Bessèges, Frankrijk)
Overlijdensdatum:: 27 juli 1944 (Lyon, Frankrijk)
Nationaliteit:: Franse (1870-heden, Republiek)

Biografie

Op 18-jarige leeftijd ging hij in Nîmes 4 jaar in het leger. In 1924 was hij onderofficier in de luchtvaart en instructeur aan de school voor luchtvaartmechanica in Nîmes, voordat hij in maart 1924 naar de Levant vertrok. Daar nam hij deel aan operaties in de Djebel Druzen in juli tot oktober 1925, binnen de 2e Groep Luchtvaartarbeiders.

Aan het einde van zijn verloving in 1926 verliet hij het leger en werkte als monteur in een garage.

In 1930 ging Albert Chambonnet een nieuwe verbintenis aan bij de luchtmacht.

Hij slaagde voor het vergelijkend examen voor actieve officierscadetten in Versailles en werd in 1933 benoemd tot tweede luitenant-monteur.

Gepromoveerd tot de rang van luitenant in oktober 1935, werd hij een jaar later toegewezen aan de vliegbasis Tours. In 1937 diende hij in het directoraat van militair luchtmaterieel op het ministerie van Luchtvaart.

Gepromoveerd tot kapitein in maart 1940, werd Albert Chambonnet toegewezen aan het luchthoofdkwartier in mei en leed het debacle van juni door zich terug te trekken met het hoofdkwartier van Amboise in Bordeaux en vervolgens in Aulnat. Al snel probeerde hij zijn kameraden te groeperen om tegen de Duitsers te vechten en trad hij toe tot een van de eerste verzetsbewegingen, de Coq Enchaîné.

In maart 1942 werd hij toegewezen aan de luchtmachtbasis Bron, en via Flight Lieutenant Claudius Billon trad hij toe tot de Combat-beweging onder leiding van Henri Frenay. Chambonnet was toen verantwoordelijk voor het organiseren van verzet op de Bron basis.

In juli 1942 werd hij benoemd tot regionaal stafchef van het geheime leger (AS), onder het pseudoniem Védrines, waarbij kapitein Billon werd benoemd tot regionaal hoofd. Vanuit Bron rekruteerde Chambonnet aanhangers, organiseerde groepen verzetsstrijders, eerst in de aangrenzende departementen van de Rhône, daarna breidde hij zijn actie uit tot die van Ain, Jura, Haute-Savoie, Isère, Ardèche en Drôme. Hij beloofde de actie te coördineren van de verzetsbewegingen Combat, Liberation en Franc-Tireur, waarvan de paramilitaire groepen de AS vormden.

Kapitein Chambonnet, die eind november 1942 met wapenstilstandsverlof werd geplaatst, die in januari 1943 tot bevelhebber, in november 1943 tot luitenant-kolonel en in april 1944 tot kolonel werd benoemd, wijdde zich daarom uitsluitend aan het verzet.

Begin februari 1943 werd kapitein Billon gearresteerd door de Gestapo. Hij werd vervangen door Robert Ducasse, alias "Vergaville", die Chambonnet als stafchef aanhield en hem vervolgens plaatsvervangend regionaal hoofd van de departementen Ain, Jura, Saône et Loire aanstelde.

Chambonnet werd gezocht door de politie van Lyon en moest tussen maart en april 1943 onderduiken. In mei nam hij deel aan de oprichting van de MUR (United Movements of Resistance). Het richt diensten op zoals de Kern van de Overheidsdiensten (NAP) en de Afdeling Landing en Parachutespringen (SAP).

In oktober 1943 werd Vergaville in Ain gearresteerd door de Gestapo. Chambonnet vervangt hem en wordt onder het pseudoniem Didier het regionale hoofd van AS. Het organiseert zijn diensten en stelt afdelingshoofden aan. Het creëert een staf van vijf kantoren en behoudt de leiding van de vijfde, die verantwoordelijk is voor onmiddellijke actie. Hij slaagde er ook in de troepen van de Army Resistance Organization (ORA) te integreren in de AS.

Het was ook het tijdperk van de verplichte arbeidsdienst (STO) waaruit veel jonge mensen, de vuurvaste mensen, probeerden te ontsnappen door de gelederen van de maquis aan te zwellen. Chambonnet werkte vervolgens aan het organiseren en ontwikkelen van de betrekkingen tussen de regionale maquis en het geheime leger, die eind oktober 1943 werden samengevoegd tot één enkel commando.

Kolonel Chambonnet ging toen een samenwerking aan met het Front National en de Francs Tireurs et Partisans (FTP). Op 26 november 1943 werd een overeenkomst getekend met het oog op het uitvoeren van gezamenlijke acties. In januari 1944 werd hij benoemd tot regionaal hoofd van de Franse Binnenlandse Strijdkrachten (FFI) voor regio R1.

Tijdens de eerste vijf maanden van 1944 zette Didier zijn activiteiten voort, hij organiseerde speciale opstandstroepen (TSI) in de fabrieken waaraan hij de materiële middelen om te vechten leverde.

Maar de strop wordt strakker om kolonel Chambonnet, wiens hoofd door de Duitse politie voor een miljoen frank op het hoofd wordt gezet. Op 8 juni 1944 ontsnapte hij ternauwernood aan arrestatie.

Twee dagen later, op Place des Terreaux in Lyon, werd hij gearresteerd en overgedragen aan de Gestapo. Geïnterneerd in de gevangenis van Montluc, werd hij gemarteld, sprak niet en werd ter dood veroordeeld. Het verzet probeert hem te redden door een ultimatum te sturen naar het hoofd van de Gestapo. Het lijkt er dus op dat zijn executie moet worden uitgesteld, toen op 27 juli 1944 een aanval plaatsvond op Place Bellecour tegen het door de Duitsers bezochte Windmill-café.

Diezelfde dag werd hij gekozen, samen met Gilbert Dru, Francis Chirat, Léon Pfeiffer en René Bernard om te worden geëxecuteerd op de plaats van de aanval.