Stolperstein Sedentaler Straße 18

Deze Stolperstein (ook wel Struikelsteen genoemd) herdenkt:

* Tomasz Brzostowicz, geb. 1911, Poln. Kriegsgefangener, verhaftet 4 Juli 1940,
verdacht ‘Rassenschande’ ohne Gerichtsurteil, von SS oeffentlicht gehaengt 28 June 1941.

Op 28-jarige leeftijd werd Tomasz Brzostowicz, een Poolse man, opgeroepen voor militaire dienst. Duitsland viel Polen twee maanden later binnen en 19 dagen daarna werd hij door de Duitsers gevangen genomen. Hij werd overgebracht naar Fallingbostel en vervolgens naar Trills, een stad in de buurt van Sandheide. De nazi's beschouwden Poolse krijgsgevangenen "untermenschen," en werden gebruikt als dwangarbeiders in industrie en landbouw. Tomasz werkte op een boerderij. Maria, 20 jaar oud, was daar een meid. Ze ontmoetten elkaar. Ze bracht hem ontbijt op de velden. Ze vertrouwde een vriendin toe dat ze een 'incident' had meegemaakt. Woord ging rond in het kamp en de Düsseldorfse staatspolitie begon onderzoek te doen. Maria werd op 3 juli 1940 gearresteerd en verhoord. Ze bekende geslachtsgemeenschap en werd veroordeeld tot twee jaar gevangenisstraf omdat ze een Duitse vrouw was die seks had met een krijgsgevangene. Tomasz werd de volgende dag gearresteerd en ontkende consequent seksueel contact met Maria te hebben. Hij werd vrijgelaten, verder beoordeeld en naar Düsseldorf gebracht. Maar op 18 januari 1941 beval Himmler via telegram dat "de Pool Brzostowicz in de buurt van de plaats van de misdaad moet worden opgehangen". Zes maanden later werden krijgsgevangenen uit het gebied gedwongen om de hang van Tomasz Brzostowicz in Erkrath te bekijken.

"Stolpersteine" is een kunstproject in Europa van Gunter Demnig ter herdenking van slachtoffers van het Nationaal-Socialisme (nazisme). Stolpersteine (struikelstenen) zijn kleine, 10x10cm messing plaquettes geplaatst in de stoep voor de laatste vrijwillige residentie van (meestal Joodse) slachtoffers die zijn vermoord door de nazi's. Elke plaquette is gegraveerd met de naam van het slachtoffer, de geboortedatum en de plaats (meestal een concentratiekamp) en de datum van overlijden. Op deze manier geeft Gunter Demnig een individueel gedenkteken aan elk slachtoffer. Eén steen, één naam, één persoon. Hij citeert de Talmoed: "Een mens wordt alleen vergeten als zijn of haar naam wordt vergeten."

Heeft u zelf meer informatie over deze locatie? Lever het aan!