Gedenkteken voor Geallieerde Koopvaardijzeelieden

“Dit monument is opgericht
ter ere en ter nagedachtenis
van onze collega's van de koopvaardij
die het ultieme offer hebben gebracht
tijdens de vele conflicten
waarin zij betrokken waren”

"Australische en geallieerde koopvaardijschepen die zijn gezonken in
de wateren van Australië, Papoea-Nieuw-Guinea, Nieuw-Zeeland en Nauru tijdens de Tweede Wereldoorlog
Neptuna, Zealandia, British Motorist, Meigs, Centaur, Mauna Loa, Tulagi, Namutu, Nankin, Nellore, Kalingo, Iron Knight, Iron Chieftain, Iron Crown, Star King, Kowarra, Limerick, Lydia Childs, Wollongbar, Fingal, Portmar, Macumba, Robert J. Walker, Triona, Triadic, Triaster, Komata, Nimbin, Don Isidoru, Florence D, Koolama, Macdhui, Manutu, Anshun, Dureenbee, city of Ranville, Vinni Nor, Niagara en Cambridge“

”T.S. Vindcatrix Association
Western Australian Inc
Helden.
Spreek mij niet van helden voordat u het verhaal hebt gehoord
van al die koopvaarders die door storm en gure wind voeren
om de levenslijnen open te houden in tijden van nood.
Toen een tiran een schaduw wierp over het geloof van alle naties,
hoorden kapiteins, scheepsmonteurs, scheepsjongens, stuurlieden en machinisten
de roep van hun plicht en zetten ze hun angst opzij.
Ze stookten de hongerige ketels op en stonden achter het roer,
terwijl koks en stewards de kanonnen bemanden op stalen doodskisten.
Ze voeren in ijskoude konvooien van Scapa naar Moermansk
en staken de wildste oceanen over, zonder ooit dank te vragen.
Ze voeren op de Zuid-Atlantische Oceaan, waar piraten op de loer lagen
en hielden de voedselvoorziening naar Malta en Kaapstad open.
Opgevolgd door stille U-boten die onder water op hen jaagden.
Beschoten door machtige kanonnen en laagvliegende gevechtsvliegtuigen
klemden ze zich vast aan brandende reddingsboten waar de zee in vlammen was gehuld
en zagen ze hun scheepsmaten verdwijnen naar eeuwige roem.
Ik heb het niet over een handjevol, maar over meer dan veertigduizend mensen,
van wie we de namen nooit zullen weten, maar in wie we ons vertrouwen stelden.
Ze hebben nooit de eer van medailles op hun borst mogen ervaren
of fanfares, overwinning en glorie en al het andere.
De oceaan is hun laatste rustplaats, de wind is hun grafsteen
het gekrijs van de zeevogels hun laatste afscheid van familie en vrienden.
Vrachtschepen, troepentransportschepen, lijnschepen en tankers bij de tientallen
vissersboten en kustvaarders, vierduizend schepen of meer,
voeren onder de vlag van hun land toen ze onder de golven verdwenen
en die ontelbare helden naar een eenzame graf in de oceaan brachten.
Hun nalatenschap is vrijheid voor degenen die dat dierbaar is,
om met een heldere horizon te leven en zich nooit in angst te verstoppen.
Dus als je over helden spreekt, denk dan aan degenen op zee
en dank de koopvaardijzeelieden die stierven om ons vrij te houden.
David Partridge, oktober 2002"

Heeft u zelf meer informatie over deze locatie? Lever het aan!

Gebruikte bron(nen)

• Tekst: Sharky Ward
• Foto's: Anthony (Sharky) Ward (1), Anthony (Sharky) Ward (2, 3, 4, 5)