Aurich werd tijdens de Tweede Wereldoorlog een belangrijke trainingslocatie voor marinecommunicatie, naast Mürwick bij Flensburg. De 1. Kompanie werd opgericht in augustus 1938 en de opleiding tot radio-operator begon in oktober van dat jaar. De bouw van de kazerne ging door tot 1942.
Van 1945 tot 1946 huisvestte de kazerne (destijds omgedoopt tot "Maple Leaf Barracks") een aantal (voornamelijk Canadese) militaire eenheden:
1945:
HQ 3rd Canadian Infantry Division
7th Canadian Reconnaissance Regiment (17th Duke of York’s Canadian Hussars)
Cameron Highlanders of Ottawa (Machine Gun)
Stormont, Dundas and Glengarry Highlanders
HQ 2nd Canadian Infantry Division
1st Battalion Toronto Scottish (Machine Gun)
HQ 6th Canadian Infantry Brigade
32nd Light Anti-Aircraft Regiment RA
Les Fusiliers Mont Royal
Queens Own Cameron Highlanders of Canada
South Saskatchewan Regiment
3rd Battalion Cameron Highlanders of Ottawa (Machine Gun)
4th Battalion Canadian Scottish Regiment
1945-1946:
2nd/7th Canadian Infantry Brigade
4th Battalion Royal Winnipeg Rifles
4th Battalion Royal Regina Rifles
4th Battalion Queen’s Own Rifles of Canada
356 (Independent) Searchlight Battery (Moonlight) RA
C Squadron 2nd/7th Reconnaissance Regiment (17th Duke of York’s Royal Canadian Hussars)
1946:
6th Battalion Cameronians (Scottish Rifles)
4th/5th Battalion Royal Scots Fusiliers
HQ Royal Artillery 7th Armoured Division
21st Anti-Tank Regiment RA
Tussen december 1945 en januari 1946 was de kazerne de locatie van het proces tegen SS-officier Kurt Meyer, die later ter dood werd veroordeeld voor zijn rol in de moord op Canadese krijgsgevangenen in juni 1944. Zijn straf werd later omgezet tot levenslang.
Na de Tweede Wereldoorlog huisvestte de kazerne ontheemden onder de Internationale Vluchtelingenorganisatie. Ondanks lokale tegenstand opende het kamp in 1950 met een capaciteit van 2500. De bevolking van Aurich was sinds 1939 bijna verdubbeld en de barakken hielpen het woningtekort te verlichten.
Na de onrust in Oost-Duitsland werd Aurich een belangrijk doorgangskamp voor vluchtelingen, met een piek van 4200 eind 1957. Kerken boden steun en er werden een kapel en een klokkentoren gebouwd voor de eredienst. Medio 1959 was het aantal vluchtelingen sterk gedaald.
De kazerne van Aurich werd in 1959 weer onderdeel van de Bundeswehr. Tegenwoordig zijn er nog maar een paar militaire functies over: een technisch peloton voor de Brockzetel-radar, een beroepscentrum, een munitiedepot in Tannenhausen en een verbindingscommando voor reservisten.
Heeft u zelf meer informatie over deze locatie? Lever het aan!