Oorlogslinde Birkendorf

Op de kruising van de Schwarzwaldstrasse en Zum Schlüchttal staat de “ Kriegslinde ” van Birkendorf. Bij de boom staat een informatiebord met de geschiedenis van de oude linde.

“ Het was 1 september 1939 toen Adolf Hitler vroeg in de ochtend de aanval op Polen aankondigde, wat leidde tot de Tweede Wereldoorlog.
Die avond kwamen zes dorpsgenoten hier bij de waterput bijeen om de nieuwe situatie te bespreken. De tandarts reed toevallig langs met zijn auto en laadde een jonge lindeboom uit. Samen plantten de mannen de boom op deze plek.

Eén voor één werden 115 inwoners van Birkendorf gedwongen te dienen in de Tweede Wereldoorlog. 38 van hen kwamen om het leven, meestal op jonge leeftijd, maar ook een dozijn gevallen vaders maakten deel uit van de verschrikkelijke tol die de oorlog eiste.
Het dorp zelf maakte weinig oorlogsaktiviteiten mee, het werd bovendien beschermd door de nabijheid van de Zwitserse grens.
Pas op 1 april 1944 troffen enkele bommen het Grafenhausener Wald in de buurt van Birkendorf, toen de buurstad (waarschijnlijk per ongeluk) werd gebombardeerd.

Eind april 1945 hesen de inwoners van Birkendorf vrijwillig witte vlaggen om zich zonder strijd over te geven aan de Fransen. Zo bespaarden ze het dorp van vernieling of het verlies van mensenlevens.
De Fransen brachten ook een groep Marokkaanse hulptroepen naar het dorp, die in schuren werden gehuisvest en gevoed. De bezetting verliep zonder ernstige incidenten – afgezien van het feit dat de Fransen een prachtig stuk van het Birkendorfer bos in beslag namen als oorlogsbuit.

Na de oorlog kwam vanuit Birkendorf het initiatief voor de samenwerking tussen Uhlingen-Birkendorf en het Franse stadje Machecoul aan de Atlantische Oceaan. Het werd een mozaïek van verzoening tussen de voormalige "erfvijanden".
De oorlogslinde geeft dit prachtige plein nu zijn gezicht en staat hier vandaag de dag als symbool van vrede en begrip. ”

Heeft u zelf meer informatie over deze locatie? Lever het aan!

Gebruikte bron(nen)

• Tekst: TracesOfWar
• Foto's: Wim Wouters