TracesOfWar heeft uw hulp nodig! Elke euro die u bijdraagt steunt enorm in het voortbestaan van deze website. Ga naar stiwot.nl en doneer!

Stolpersteine Große Bäckerstraße 23

Deze kleine koperen gedenkplaten (Stolpersteine ​​of struikelstenen) herdenken:

* Adolf Schickler, geboren 1869, gedeporteerd 1943, Theresienstadt, overleden 1943 op transport.
* Hulda Schickler, geboren Levie, geboren 1869, gedeporteerd 1943, Theresienstadt, overleden 1944.

Adolf Schickler en Hulda Levy trouwden en kregen vier kinderen, allemaal geboren in de jaren 1890. Vanaf 1906 hadden Adolf en Hulda een speciaalzaak in Lüneburg, Duitsland, voor schoenen en jongens- en herenkleding, en hij was een leider in de Joodse gemeenschap. Het echtpaar ging in 1929 met pensioen en hun oudste zoon nam het bedrijf over.

Op 16 maart 1942 werden Adolf en Hulda naar een Judenhaus in Celle gebracht. Het jaar daarop, in februari, werden ze verplaatst naar een ander Judenhaus in Hamburg. Drie maanden later, op 5 mei 1943, werden ze beiden in een klein transport van 50 personen (VI / 6) naar Theresienstadt gedeporteerd, waar ze daar op 7 mei aankwamen. Adolf was 76, Hulda 74. Volgens het Duitse Federale Archief was hij vijf dagen later (op 12 mei) dood. Hulda overleefde nog eens 16 maanden.

Hun vier kinderen ontsnapten allemaal aan de Holocaust en leefden in de jaren 70 en 80 in New York City of New Jersey in de VS.

Andere stolpersteine ​​voor Adolf en Hulda Schickler werden geïnstalleerd op [towid] 38790, Im Kreise 24 [/ towid], Celle, Duitsland, waar ze woonden voordat ze naar Hamburg werden verplaatst en naar Theresienstadt werden gedeporteerd.

"Stolpersteine" is een kunstproject in Europa van Gunter Demnig ter herdenking van slachtoffers van het Nationaal-Socialisme (nazisme). Stolpersteine (struikelstenen) zijn kleine, 10x10cm messing plaquettes geplaatst in de stoep voor de laatste vrijwillige residentie van (meestal Joodse) slachtoffers die zijn vermoord door de nazi's. Elke plaquette is gegraveerd met de naam van het slachtoffer, de geboortedatum en de plaats (meestal een concentratiekamp) en de datum van overlijden. Op deze manier geeft Gunter Demnig een individueel gedenkteken aan elk slachtoffer. Eén steen, één naam, één persoon. Hij citeert de Talmoed: "Een mens wordt alleen vergeten als zijn of haar naam wordt vergeten."

Heeft u zelf meer informatie over deze locatie? Lever het aan!

Gebruikte bron(nen)

53.249126, 10.408897