Type 95 Ha-Go Lichte-tank

De meest gebruikte Japanse Lichte-tank was de Type 95 Ha-Go, uitgerust met een 37 mm kanon. Van de door Mitsubishi geproduceerde tank werden ongeveer 2.300 exemplaren in dienst genomen. Het bleek een goed wapen voor de ondersteuning van de infanterie tijdens de Japanse opmars in de Pacific.

Bron: Australian War Memorial 011298

De tankmacht van Japan blonk uit in het gebruik van lichte en middelzware tanks, ideaal voor het gebruik in de jungle. Hoewel het Japanse leger al vanaf halverwege jaren dertig had aangetoond wat zij met tankondersteuning konden, bij de campagnes in China, was hier door de westerse mogendheden nagenoeg niet op ingespeeld. Zowel Groot-Brittannië als de Verenigde Staten en Nederland vonden het tankwapen ongeschikt voor de jungleoorlog. Dat dit een fatale misvatting zou zijn, bleek al snel. Japan zette bij haar opmars naar het zuiden en de invasies van de vele eilanden het tankwapen volop in. De geallieerden hadden hier geen antwoord op. Tanks had men nagenoeg niet voorhanden en antitankwapens dacht men niet nodig te hebben. De op het laatste moment aangevoerde antitankwapens bleken echter wel doeltreffend, maar waren onvoldoende aanwezig. Het door de Japanners meest gebruikte type tank gedurende de gehele oorlog werd de Type 95 Ha-Go.^[1]

Uitgeschakelde Type 95 op Tinian Bron: Public Domain (onbekend)

De Ha-Go was een betrouwbare tank met redelijk hoge snelheid. De bepantsering en bewapening waren echter zeer mager. Begin jaren dertig had het Japanse leger de specificaties opgesteld voor een lichte tank ter ondersteuning van de infanterie. Mitsubishi kreeg uiteindelijk de opdracht en produceerde in 1934 twee prototypes. Na uitvoerige tests in Japan en aan het front in China werd dit de standaard Type 95 tank, door Mitsubishi "Ha-Go" genoemd. Bij het Japanse leger werd de tank echter aangeduid met "Kyuu-Go", dat niets meer dan "95" betekent.^[2]

De koepel werd met de hand bediend en was bewapend met een 37 mm kanon aan de voorzijde en een naar achter vurende mitrailleur. Het is niet geheel duidelijk wanneer de productie is beëindigd. Officiële bronnen spreken van 1943 nadat er meer dan 1100 waren geproduceerd. Niet bevestigde bronnen geven aan dat de productie, door gebrek aan betere tanks, is doorgegaan tot 1945.^[3]

De type 95 tank zou uitgroeien tot de meest gebruikte Japanse tank. Het is nagenoeg overal in het Verre Oosten in actie geweest. Dit ondanks het feit dat het als tank, na de introductie van tanks in het Verre Oosten door de geallieerden, weinig waarde had. Het is dan ook vooral als wapenplatform ingezet. De eerste series waren uitgevoerd met een Type 94, 37 mm kanon, welke later werd vervangen door een type 98 kanon van hetzelfde kaliber maar met een hogere vuursnelheid. De tank had een bemanning van drie: een gezagvoerder, bestuurder en kanonnier. Naast het kanon en de mitrailleur in de koepel bevond zich nog een tweede mitrailleur voor in de romp. Een aantal exemplaren is tegen het eind van de oorlog voorzien van een type 98 kanon met een kaliber van 47mm. Deze is op alle fronten ingezet en een aantal waren er als "bunker" ingegraven op Iwo Jima.

Vanwege gebruik in het ruwere terrein in Mantsjoerije, werd bij een groot aantal type 95 tanks de aandrijving verzwaard. Dit werd aangeduid als de Type 35 (speciaal). In 1943 werd een aantal testexemplaren als Type 3 "Ke-Ri" uitgerust met een 57 mm Model 97 kanon, in een poging de vuurkracht te verhogen. Na de experimenten met de "Ke-Ri", werden ongeveer honderd exemplaren van de type 95 voorzien van een aangepaste koepel met het type 97 kanon van 57 mm. De productie van deze Type 4 "Ke-Nu" vond plaats in 1944, maar de tanks zijn nauwelijks in actie geweest.^[4]

Bron: Public Domain (onbekend)

Noten

1. Zaloga, 2011, pag. 18
2. Guardia, 2019, pag. 17
3. Zaloga, 2011, pag. 18
4. Tucker, 2004, pag. 232