Op verzoek van zijn dochter heeft Carel Verhoef (1933) zijn herinneringen aan zijn oorlogsjaren op papier gezet. Er valt bijna niet aan te ontkomen om te bedenken dat deze bezigheid waarschijnlijk een therapeutische werking heeft gehad. Verhoef heeft geen dagboek bijgehouden en tekent alles uit zijn geheugen op. De zaken uit dat verleden die zijn vervaagd en ook niet achterhaald konden worden, worden wel aangeduid, zoals bijvoorbeeld de terugtocht uit het evacuatieonderkomen in Friesland in juli 1945 na de bevrijding.

Uit een naschrift blijkt dat Verhoefs belevenissen op die jeugdige leeftijd in feite zijn levenshouding sterk hebben beïnvloed. De ervaringen tijdens het opgroeien in een land onder vreemde overheersing, waar de Duitse bezetter stap voor stap maatregelen afkondigde die de bevolking sterk beperkte en bovendien de media streng censureerde, zijn van grote invloed op hem geweest.

De auteur is lid van een klein gezin, dat door het ontijdige overlijden van zijn vader, aan het begin van de oorlog, een tamelijk behoeftig bestaan leidt. Zijn moeder is afhankelijk van gemeentesteun en hulp van de Nederlands Hervormde Kerk. Hun verhuizing van Amsterdam naar Arnhem wordt mede ingegeven door die omstandigheden. Maar ook door die verhuizing raken ze wel heel heftig geconfronteerd met de barre omstandigheden in Arnhem dat door Operatie Market Garden tussen september 1944 en april 1945 in de frontlinie komt te liggen.

Alle belevenissen worden uitstekend gedocumenteerd in, onder andere, cursief gedrukte kaders, en met talloze illustraties weergegeven. Het geheel maakt een uiterst verzorgde indruk. Het is vooral een boek dat heel goed kan dienen voor een wat jongere generatie als geschiedschrijving over het leed dat oorlogsgeweld met zich meebrengt. Van tekorten en schade aan dierbare goederen tot honger en gevaar voor eigen leven. De afhankelijkheid van het distributiesysteem, waarbij bonnen soms uitsluitend aan de inwoners van de eigen gemeente worden uitgegeven, dwingt de familie Verhoef, na het verplicht evacueren uit het geteisterde Arnhem, tot een trektocht langs familie en kennissen van kennissen om onderdak en voedsel. Na deze ontberingen is het aangename verblijf in het gastvrije Friesland een opluchting voor de twee opgroeiende broertjes.

De gevolgen van de oorlog, na de bevrijding, gaan ook niet ongemerkt voorbij. Er vallen nog voortdurend slachtoffers door achtergebleven oorlogstuig zoals mijnen, munitie en blindgangers waar jongens van die leeftijd natuurlijk fanatieke verzamelaars van zijn. Kortom: ‘Ontstolen jeugd’ is een lezenswaardig verslag over een jeugd, die in een turbulente periode voor het overgrote deel bepaald wordt door oorlogsomstandigheden in het toen nog verzuilde Nederland.