Keller, Charles

Geboortedatum:: 13 februari 1868 (Rochester, New York, VS)
Overlijdensdatum:: 16 september 1949 (Coronado, Californië, VS)
Begraven op:: Arlington National Cemetery
Dienstnummer:: O-331
Nationaliteit:: Amerikaanse (1776 - heden, Republiek)

Biografie

Hij werd op 13 februari 1868 geboren in Rochester, New York, als zoon van Isaac en Fanny Keller. Hij werd vanuit de staat New York benoemd tot lid van de Militaire Academie van de Verenigde Staten.

Keller studeerde af aan de academie als tweede van vierenvijftig in de klas van 1890 en kreeg de aanstelling als tweede luitenant (ASN: O-331) bij het United States Army Corps of Engineers. Hij werd van 1890 tot zijn afstuderen in 1893 toegewezen aan de United States Army Engineer School in Willets Point, Queens, NY. Keller had vervolgens van 1893 tot 1894 de leiding over het toezicht op rivier- en havenverbeteringen in Alabama en het noordwesten van Florida. Van 1894 tot 1898 werd hij toegewezen aan Rock Island, Illinois.

In 1898 had Keller de leiding over de torpedoverdediging in de havens van Charleston, South Carolina en Port Royal, South Carolina en werd later opnieuw tijdelijk toegewezen aan Rock Island. Van 1898 tot 1899 werd hij toegewezen aan Portland, Maine, en later was hij secretaris van de Missouri River Commission van 1899 tot 1901. Van 1901 tot 1903 had hij de leiding over de verbeteringen van rivieren en havens aan de oostkust van Lake Michigan. nabij Grand Rapids, Michigan. Van 1903 tot 1905 was hij commandant van Company K, 3rd Battalion of Engineers. In dezelfde tijd diende hij ook op de Filippijnse eilanden als ingenieur-officier voor het ministerie van Mindanao en later als ingenieur voor de provincie Moro in de stad Zamboanga. In 1905 diende hij als commandant van het 3de Bataljon Genie.

Toen Keller terugkeerde naar de Verenigde Staten, nam hij in 1905 de leiding over de US Lake Survey, diende als ingenieur voor het 11th Lighthouse District (Detroit) en was lid van verschillende technische raden. In januari 1907 werd hij gepromoveerd tot majoor. Als lid van het Niagara Falls Committee speelde hij een belangrijke rol bij het tot stand brengen van een efficiëntere productie van waterkracht. Vervolgens diende hij als districtsingenieur bij Rock Island en inspecteur-generaal van het 13th Lighthouse District (Detroit, Michigan).

Keller werd in december 1913 gepromoveerd tot luitenant-kolonel. Van 1913 tot 1916 was hij officier belast met de kustverdediging voor rivier- en havenverbeteringen in het Mobile District, Alabama. Van 1916 tot 1918 was hij assistent van het hoofd van de ingenieurs en hoofd van de diverse civiele sectie bij het bureau van het hoofd van de ingenieurs. Keller ontving in augustus 1917 een tijdelijke promotie tot kolonel. Vervolgens was hij secretaris van de Committee on Inland Waterways van de United States Railroad Administration en gezamenlijk nationaal energiebeheerder voor het United States Department of War and War Industries Board.

Van maart 1918 tot juni 1919 bekleedde Keller de tijdelijke rang van brigadegeneraal en diende als plaatsvervangend hoofdingenieur voor de American Expeditionary Forces. Zijn promotie tot kolonel werd definitief in september 1919. Van 1919 tot 1921 was hij lid van de Raad van Ingenieurs voor Rivieren en Havens. Van 1921 tot 1923 was hij ingenieur-commissaris voor het District of Columbia. In oktober 1923 trok hij zich terug uit het leger met de rang van kolonel en werd later in juni 1930 bevorderd tot brigadegeneraal.

In november 1940 werd hij teruggeroepen naar actieve dienst om tot oktober 1943 te dienen als districtsingenieur voor Chicago, Illinois. In november 1943 ging hij voor de tweede keer met pensioen.

Toen hij in 1943 met pensioen ging, was hij 75 jaar oud, de oudste legerofficier die tijdens de Tweede Wereldoorlog in actieve dienst diende.

Tussen en na zijn pensionering werkte hij voor de Byllesby Engineering and Management Corporation, waar hij werkte als technisch adviseur en later als hoofdassistent-vice-president verantwoordelijk voor engineering. Later werd hij directeur en president van een van de operationele dochterondernemingen. Van 1935 tot 1938 was hij directeur van Standard Gas & Electric Company.

In 1897 trouwde Keller met Frances Rosenfield en ze kregen twee zonen, Ira C. en Charles Jr.. Zijn beide zonen zouden in het leger gaan dienen. Na zijn pensionering woonde hij in Mundelein, Illinois.

Keller stierf op 16 september 1949 in Coronado, Californië, en zijn as werd op 29 september 1949 begraven op de Arlington National Cemetery in Arlington, Virginia.

Voor zijn dienst in de Eerste Wereldoorlog werd hij onderscheiden met de US Army Distinguished Service Medal en het Franse Legioen van Eer. Na zijn tweede pensionering werd hij onderscheiden met het Legioen van Verdienste voor zijn verdiensten in de Tweede Wereldoorlog.

Heeft u zelf meer informatie over deze persoon? Lever het aan!

Distinguished Service Medal - Army (DSM)

Periode:: Eerste Wereldoorlog (1914-1918)
Rang:: Brigadier General (Brigadier)
Eenheid:: War Industries Board (Raad voor Oorlogsindustrieën)
Toegekend op:: 1919

wegens uitzonderlijk verdienstelijke en vooraanstaande diensten aan de regering van de Verenigde Staten, in een plicht met grote verantwoordelijkheid tijdens de Eerste Wereldoorlog. Als assistent van de Chief of Engineers van het Amerikaanse leger speelde generaal Keller een belangrijke rol bij het initiëren van beleid dat de kanalen en ankerplaatsen van het Amerikaanse leger beschermde. onze belangrijke havens te beschermen tegen obstructie door vijandelijke buitenaardse wezens. Als Power Administrator namens de Verenigde Staten organiseerde hij de Power Section van de War Industries Board en initieerde maatregelen waardoor het oorlogsprogramma van het land met succes werd beschermd tegen ernstige vertraging als gevolg van stroomtekorten.