Geboortedatum:

23 mei 1896 (Stallupönen, Ebenrode/Oost-Pruissen, Duitsland)

Overlijdensdatum:

12 mei 1966 (München/Beieren, Duitsland)

Begraven op:

Friedhof am Perlacher Forst

Dienstnummer:

SS-Nr.: 253.351 // NSDAP-Nr.: 4.264.295

Nationaliteit:

Duitse (1933-1945, Derde Rijk)

Felix Martin Julius Steiner (23 mei in Stallupönen – 12 mei 1966 in München) was een Duitse SS-Obergruppenführer en generaal van de Waffen-SS.

Tijd voor de Tweede Wereldoorlog
Steiner werd in 1919 lid van het Oost-Pruisische vrijkorps dat in 1921 door de Reichswehr werd overgenomen. Deze verliet hij in 1933 als majoor. Hij sloot zich aan bij de NSDAP (Lidnr. 4.264.295) en zijn partijmilitie de SA. Daar werd hij als "chef van het opleidingswezen" ingezet en schreef hij naar eigen inzichten onder een pseudoniem een handleiding voor de militaire opleiding van de SA die in het teken van de geplande ombouw van de organisatie in een "NS-volksleger" als vervanging voor de Reichswehr gebruikt zou worden (Steiner spreek in zijn herinnering anachronistisch van een "nieuwe Wehrmacht").

In de SS
Nadat de SA buiten macht gesteld werd, ging Steiner in 1935 naar de SS (SS-Nr. 253.351). Daar nam hij op 1 juli 1936 als SS-Standartenführer het commando over van een regiment dat kort daarvoor was opgericht: de SS-Verfügungstruppe van de SS-Standarte "Deutschland".

In oktober 1936 werd Steiner militaire opleider aan de SS-Jongensschool Bad Tölz. Daar leerde hij in april 1938 Cassius Vrijheer van Montigny kennen die de functie van "tactiekleraar" uitoefende en ongeveer dezelfde manier over de opleiding dacht als hij.

Steiner nam met zijn SS-Standarte "Deutschland" als „SS-Standartenführer" deel aan de bezetting van Tsjecho-Slowakije in 1938, aan de veldtochten tegen Polen in 1939 en aan de veldtochten in Frankrijk in 1940. Voor zijn aandeel in de Westfeldzug kreeg hij op 15 augustus 1940 het Ritterkreuz des Eisernen Kreuzes. Na zijn promotie tot SS-Brigadeführer op 9 november, werd Steiner op 1 december benoemd tot commandant van de SS-divisie "Viking" die hij ook bij de aanval op de Sovjet-Unie het bevel gaf. Op 30 januari 1942 werd hij benoemd tot SS-Gruppenführer en generaal-luitenant van de Waffen-SS. Op 22 april 1942 kreeg hij het Deutsche Kreuz in Gold en op 23 december van dit zelfde jaar het Eichenlaub zum Ritterkreuz des Eisernen Kreuzes (159ste afgifte) bekroond.

Van 21 november 1942 tot 2 januari 1943 was Steiner commanderende generaal van het derde Panzerkops waarbij ook de SS-divisie "Viking" hoorde. Op 30 maart nam hij het opperbevel van het nieuwe derde (Germaanse) SS-Panzerkorps over. Eind oktober 1944 moest hij het bevel vanwege ziekte afgeven. Op 10 augustus 1944 kreeg hij de Schwerter zum Ritterkreuz des Eisernen Kreuzes (86ste afgifte). Nadat hij weer genezen verklaard was, werd hij opperbevelshebber van het elfde leger in Pommeren. Eind maart 1945 werd hij bevelshebber van de "Armeegruppe Steiner" die eigenlijk alleen in theorie bestond. Met dit leger moest hij het omsingelde Berlijn vanuit het noorden bezetten. Deze operatie was feitelijk onuitvoerbaar en daarom volgde hij dit bevel niet op. Dit leidde ertoe dat hij, omdat hij ongehoorzaam was op 27 april 1945 uit zijn commando ontheven werd. Op 3 mei 1945 ging Steiner aan de Elbe in Amerikaanse oorlogsgevangenschap waaruit hij op 27 april 1948 weer werd vrijgelaten.

Naast de vroegere Reichwehrgeneral Paul Hausser hoorde Steiner bij de bepalende personen die bij de opbouw van de Waffen-SS betrokken waren. De uitbouw van de SS-Verfügungsgruppe, zoals de militaire SS-Verbände aan het begin heetten in een regelrecht leger vond na de nationalistische machtsovername en uitschakeling van de SA plaats. De Waffen-SS bleef een politiek leger die naar de wil van Hitler handelde. Steiner was tegenover de kwaliteit van de ontworpen elitetroepen en de "rassen" criteria van de samengestelde Leibstandarte SS Adolf Hitler (LSSAH) ook sceptisch. In het bijzijn van Sepp Dietrich uitte Steiner zich bij een SS-Führertagung in München spottend over de LSSAH: "Het is ontroerend, maar wanneer de Führer merkt hoe weinig zijn blonde goden zouden kunnen, dan zouden ze worden ontslagen!"

Steiner hoorde bij de weinige officieren waarvoor de Reichsführung SS bij de opbouw van militaire structuren van de Waffen-SS op steun kon rekenen. Steiner bracht tegengewicht in tegenover Hausser die sterker als een generaal van de oude Pruisische leger dacht. Gebaseerd op zijn ervaring aan het front leidde Steiner opleidings- en leiderstructuren die zich oriënteerden aan een inzettingsconcept. De belangrijkste tactische strijdeenheden zouden niet meer als grote organisatie samenwerken, maar als stootgroepen waardoor een grotere flexibiliteit mogelijk was. Op deze manier zouden "Grabenkriege" zoals de Eerste Wereldoorlog verhinderd worden. Steinner zette in de Führerausbilding niet in op de academische en theoretische voorbereiding, zoals het bij de Wehrmacht nog vaak ging, maar op sportles en lichamelijke fitness.

Na de oorlog
In het verloop van de processen van Neurenberg werden de aanklachten tegen Steiner vanwege misdaden tegen de menselijkheid en andere oorlogsmisdaden laten vallen.

Militaire carriere:
1 juni 1936: SS-Standartenführer
1939: SS-Oberführer
9 november 1940: SS-Brigadeführer und Generalmajor der Waffen-SS
1 januari 1942: SS-Gruppenführer und Generalleutnant der Waffen-SS
1 juli 1943: SS-Obergruppenführer und General der Waffen-SS

Heeft u zelf meer informatie over deze persoon? Lever het aan!

• Foto 1: Willi Schumacher Collection
• Foto 2:
• Foto 3:
• - MOONEY, PETER, Waffen-SS Knights and their Battles, Schiffer Pub Ltd, 2008.
  - THOMAS, FRANZ & WEGMANN, GÜNTER, Die Eichenlaubträger 1940-1945, Biblio-Verlag, 1998.
  - Die Ordensträger der Deutschen Wehrmacht (CD), VMD-Verlag GmbH, Osnabrück, 2002
  - Kwasny A., Kwasny G., Die Eichenlaubträger 1940-1945 (CD), Deutsches Wehrkundearchiv, Lage-Waddenhausen, 2001
  - Fellgiebel W.P., Elite of the Third Reich, The recipients of the Knight's Cross of the Iron Cross 1939-1945: A Reference, Helion & Company Limited, Solihull, 2003, ISBN 1-874622-46-9
  - Patzwall K., Scherzer V., Das Deutsche Kreuz 1941-1945, Geschichte und Inhaber Band II, Verlag Klaus D. Patzwall, Norderstedt, 2001, ISBN 3-931533-45-X
  - Schneider J.W., Their Honor was Loyalty!, R. James Bender Publishing, 1977
  - Eva Fiolet (vertaling)

Helaas geen map gevonden.