Periode:

Tweede Wereldoorlog (1939-1945)

Toegekend op:

23 mei 1940

Periode:

Tweede Wereldoorlog (1939-1945)

Toegekend op:

15 november 1940

Periode:

Tweede Wereldoorlog (1939-1945)

Toegekend op:

2 november 1941

Periode:

Tweede Wereldoorlog (1939-1945)

Toegekend op:

31 augustus 1942

Periode:

Tweede Wereldoorlog (1939-1945)

Rang:

Oberleutnant (1e Luitenant)

Eenheid:

4. Kompanie, I. Bataillon, Panzergrenadier-Regiment 79, 16. Panzer-Division, Heer

Toegekend op:

23 januari 1943

Periode:

Tweede Wereldoorlog (1939-1945)

Toegekend op:

10 juni 1943

Periode:

Tweede Wereldoorlog (1939-1945)

Toegekend op:

15 mei 1944

Periode:

Tweede Wereldoorlog (1939-1945)

Toegekend op:

20 augustus 1944

Periode:

Tweede Wereldoorlog (1939-1945)

Rang:

Hauptmann (Kapitein)

Eenheid:

Kommandeur, 1. Kompanie, I. Bataillon, Panzergrenadier-Regiment 79, 16. Panzer-Division, Heer

Toegekend op:

4 oktober 1944

Beschrijving van de actie:
Op 10.08.1944 slaagden de Russen er in de de Vistula over te steken bij Baranow in het gebied rond Sandomir. Onze frontlijn werd doorbroken en er bestond gevaar dat de vijand in een verdere opmars het industriegebied in Opper-Silzië zou bereiken. Het was daarom noodzakelijk het Russische bruggenhoofd uit te schakelen voordat het voor een dergelijk doel kon worden gebruikt. Op dat moment werd de 16. Panzer-Division in opperste paraatheid gebracht en kreeg van het OKH. het bevel in een geforceerde mars van 350 km op te rukken van nabij Stanislau tot het Chmielnik gebied, 90 km noordoost van Krakau.
Ik was commandant van de voorste Kampfgruppe bestaande uit mijn Panzergrenadier- Battalion I.79 versterkt met een groep Panters van Panzer-Regiment 2 en een compagnie van Panzer-Pionier-Battalion 15. Ik kreeg opdracht onmiddellijk na aankomst in Chmielnik oostwaarts te trekken in de richting van de Vistula. Het eerste aanvalsdoel was Staszow. Ik moest daar een bruggenhoofd over de Czana vestigen en open houden voor de verdere opmars van de divisie die in gedeelten achter mij aan kwam.
Op 11 augustus om ongeveer 17: 00 bereikte ik Chmielnik met mijn Kampfgruppe en zette direct de aanval naar het oosten in. We slaagden erin de zwakke Russische voorposten te verrassen en uit te schakelen. Na een snelle doorstoot van 40 km naar het volgende aanvalsdoel, de brug over de Staszow by Czarna werd die rond 19:00 ingenomen. De Russen hadden duidelijk de bedoeling hun opmars naar het westen voort te zetten en hadden geen voorbereidingen getroffen om de brug op te blazen. De brug werd dus zwak verdedigd met als resultaat dat we een bruggenhoofd konden vestigen.
Op dit moment bereikten 8 Königstiger tanks ons onder commando van Majoor Legat. Deze versterking verhoogde het moreel van de mannen enorm en ik stelde voor om van de avond gebruik te maken om de opmars naar de Vistula voort te zetten. Major Legat zei echter dat hij nodig munitie en brandstof moest aanvullen waardoor het voortzetten van de aanval onmogelijk werd. Het werd donker en het was ondenkbaar deze tanks in het donker dit ruige en drassige terrein in te sturen. Daarom begonnen we de verdediging voor te bereiden.
Gedurende de nacht bereikte een colonne met brandstof en munitie ons en we konden dus de tanks van nieuwe munitie en brandstof voorzien. Dit was rond middernacht gebeurd. Het was nu rustig en we genoten van de heersende stilte van het moment. Geen artillerie, geen vliegtuigen, niets stoorde ons en er werd niets gehoord. De aanvalsplannen voor de volgende dag werden besproken met de compagniescommandanten en die van de Tigers. We vroegen ons af waarom de achterhoede eenheden van de divise nog niet waren gearriveerd. Maar misschien was dat niet verwonderlijk omdat we niet konden weten in hoeverre die eenheden gedurende de lange mars verspreid waren geraakt.
We besloten daarom niet op de aankomst van de aanvullende eenheden te wachten. In plaats daarvan besloten we bij het aanbreken van de dag te vertrekken. De gebeurtenissen verliepen echter niet zoals we verwacht hadden.
Om 01:00 uur werd het vrij druk aan vijandelijke kant. Het was duidelijk dat de Russen op de hoogte waren van onze bedoelingen en hun eigen tegenmaatregelen namen. Ze wisten waarschijnlijk dat ze geen Duitse luchtaanvallen hoefden te vrezen en we zagen duidelijk hoe ze zwaar geschut in stelling brachten. Waar was de artillerie van de divisie? Waar waren de voorste waarnemers? Het ene bericht na het andere bleef onbeantwoord. We ontvingen echter een duidelijk bericht: Behoud jullie posities.
De Russen begonnen nu onze posities met infanterie af te tasten. Het was duidelijk dat het verrassingselement van onze aanval verloren was gegaan. We stonden tegenover een vijand die klaar stond zich te verdedigen. De morgen brak aan en de Russen begonnen een zwaar spervuur met zware mortieren. Zwaar anti-tankgeschut opende ook het vuur maar de granaten ketsten van een van de Königtigers af. Op hetzelfde moment vielen de Russen onze stellingen met infanterie aan. De situatie werd kritiek. Waar waren de ondersteunende eenheden van de 16. Panzer-Division? Elk verzoek per radio werd afgewezen en het antwoord was steeds hetzelfde: Behoud jullie posities.
De Russen beschikten duidelijk niet over tanks. Ze hadden echter een sterke stelling opgebouwd die onmogelijk doorbroken kon worden zonder steun van artillerie. Rond 09:00 uur op 12 augustus ontvingen we het volgende bericht van de Divisie: 'Kampfgruppe I./79 met de toegevoegde Panzer-Kompanie en de Panzer-Pionier-Kompanie moeten hun posities behouden. De toegevoegde tanks moeten zich terugtrekken om de speerpunt voor een nieuwe aanval te vormen en Panzer- A.A. 16 wordt onder uw commando geplaatst.'
Het terugtrekken van de Tigers moet de Russen ervan hebben overtuigd dat de Kampfgruppe zich wilde terugtrekken en ze zetten dus onmiddellijk de achtervolging in. Er braken felle man-tegen-man gevechten uit. De Russen slaagden er op sommige plaatsen in om door te breken en ze moesten in tegenaanvallen worden teruggeslagen. Er werd ook veel strijdlawaai gehoord op onze linkerflank in de richting van Szydlow. Plotseliong werd luid motorgronk in de lucht gehoord, er ontstond grote activiteit van de Russische luchtmacht.
Er ontstond een korte gevechtspauze maar rond de middag hernieuwden de Russen hun aanval met een inleidende beschieting door zware mortieren. Er ontstonden weer felle gevechten en doorbraken. De crisis bereikte zijn hoogtepunt toen Hauptmann Düppenbecker zwaar gewond raakte door schoten in beide heupen. Maar op dat moment mengden het II./79 en de regimentsstaf zich in het gevecht.
De Russen maakten steeds gebruik van de gelegenheid zich in te graven en ze hadden in het Baranow bruggenhoofd zo'n sterke positie ingenomen dat het met de zwakke krachten van 16. Panzer-Division niet langer mogelijk was dit bruggenhoofd uit te schakelen. De hardnekkigheid van de commandant van I./79 en het behoud van de posities langs de Czarna maakten het echter mogelijk een nieuwe stelling in te nemen op de westelijke heuvels van de Czarna. Hoewel het niet mogelijk was de Russen terug te drijven over de Vistula, werd de vijand ook de mogelijkheid ontnomen op te trekken naar de grenzen van het Reich. Deze stellingen bleven tot 12.01.1945 behouden.
Hauptmann Düppenbecker, die inmiddels was overgebracht naar een reserve hospitaal in Waldenburg in Silezië werd voor zijn acties in het bruggenhoofd van Baranow onderscheiden met het Ritterkreuz des Eisernen Kreuzes. Hij werd ook met terugwerkende kracht tot 01.10.1944 bevorderd tot de rang van majoor.