Vondelparkpaviljoen

Gebouwd tussen 1874 en 1881 door architect W. Hamer in Italiaanse renaissancestijl. Kenmerkend zijn de Ionische halfzuilen, ronde vensters en torentjes. Tien jaar na de opening volgden een receptiezaal en kegelbaan. Het gebouw staat op het historisch laagste punt van Amsterdam.

Vanaf de opening diende het Vondelparkpaviljoen als expositieruimte voor moderne kunst en ontmoetingsplek voor Amsterdamse bohemiens.

Tijdens de Tweede Wereldoorlog werd het Vondelparkpaviljoen in beslag genomen door de Duitse bezetters en ingezet voor militaire doeleinden, waaronder huisvesting van officieren en opslag van proviand. Cavaleristen sloegen pinnen in het marmer om hun uitrusting op te hangen. In 1943 was er een tentoonstelling van door soldaten gemaakt speelgoed voor Winterhulp. Bij de bevrijding in 1945 werd het pand gebruikt door de Binnenlandse Strijdkrachten, maar verkeerde in erbarmelijke staat: uitgewoond en zonder meubilair; het werd gerestaureerd en kreeg een nieuwe functie als cultureel centrum.

In de jaren '50 werd het paviljoen eigendom van de gemeente en fungeerde het als uitvalsbasis voor het Holland Festival. Van 1972 tot 2012 huisvestte het het Filmmuseum, dat uitgroeide tot een populair instituut met filmzalen en openluchtvertoningen. Door ruimtegebrek en reorganisatie verhuisde het museum uiteindelijk naar het IJ.

Later volgden nieuwe culturele invullingen.

Heeft u zelf meer informatie over deze locatie? Lever het aan!

Gebruikte bron(nen)

• Tekst: TracesofWar
• Foto's: TracesofWar
• Amsterdams Archief, 5191 Archief van de Secretarie; Afdeling Onderwijs en rechtsvoorganger