Informatiebord: Uitschakeling Tigertank door Shermantank Cecina

Infobord met het verhaal van de uitschakeling van een Tigertank door een Shermantank.

Op 1 juli 1944 om 20.30 uur werd de laatste peloton Amerikaanse tanks via de radio geïnformeerd over een Duitse tegenaanval vanuit het oosten van Cecina, waarbij zowel gepantserde voertuigen als infanterie betrokken waren.
Uit Amerikaanse verslagen blijkt dat het aantal vijanden werd geschat op 5 tot 10 Tiger-tanks en een peloton van 200 infanteristen, maar in werkelijkheid werd de aanval geleid door slechts twee Tiger-tanks, een Stug en minder dan 50 grenadiers.
Ondertussen had luitenant Edwin Cox, commandant van de vijf Amerikaanse Sherman-tanks, een plan uitgewerkt dat bestond uit een opmars naar Magona, waar de colonne tanks aanvankelijk was gesignaleerd. Hij besloot de vijf tanks te verspreiden over de eerder genoemde parallelle straten van Cecina, terwijl hij zelf via de Via Montanara oprukte. Het lot wilde dat de Sherman van Cox precies de Tiger van de Duitse commandant, luitenant Wilhelm Keitel, kruiste. Cox was net de Via Manzoni aan zijn linkerkant gepasseerd toen hij een soldaat in een greppel aan de kant van de weg zag. Met regelmatige tussenpozen stond de soldaat op uit de greppel en gebaarde naar iemand die zich buiten het gezichtsveld van de Sherman bevond. Zonder dat de Amerikanen het wisten, fungeerde de Duitser als waarnemer voor de Tiger. Toen de Duitser voor de zoveelste keer opstond, schoten de Amerikanen hem in de buik en doodden hem. Toen de Duitser viel, verscheen onmiddellijk de lange hoofdkanon van de Tiger. Toen de Amerikaanse tankbestuurders de Tiger voor zich zagen verschijnen, raakten ze in paniek, want de overlevingskansen van een enkele Sherman tegen een Tiger waren vrijwel nihil, aangezien de Amerikanen rekenden op hun numerieke overwicht om de gigantische Tigers te verslaan. Luitenant Cox gaf echter het bevel om te vuren terwijl hij zijn hele leven aan zich voorbij zag gaan en al de schok voelde die de Tiger zou veroorzaken met zijn aanval. Beide tanks vuurden tegelijkertijd, en in de spanning misten de Duitsers hun doel, waardoor een projectiel dat bedoeld was voor het uitschakelen van grondtroepen de grond raakte en de terugslag de Sherman van de grond tilde zonder schade aan te richten.
Het schot van de Amerikanen raakte daarentegen wel zijn doel en trof de onderkant van de frontale pantserplaat van de Tiger, zonder deze echter te beschadigen. Het projectiel ketste namelijk af op de taaie pantserplaat van de Duitse tank, tot grote verbazing van de Amerikanen. Cox profiteerde van het stof dat door het schot van de Tiger was opgeworpen om zijn tank achter de muur van een huis te verbergen. Cox draaide de geschutskoepel naar achteren en stopte het hoofdkanon op 5 uur. Cox nam een berekend risico door ervan uit te gaan dat de Tiger zijn hoofdroute zou blijven volgen en uiteindelijk vlak voor zijn kanon zou passeren. De bemanning wachtte tot de Tiger weer tevoorschijn zou komen. Terwijl ze wachtten, keek de piloot van Cox naar Sherman 13 en zag hij zijn commandant herhaaldelijk uit de open luik springen met een machinegeweer om te schieten op de Duitse soldaten die probeerden op de andere tanks van de peloton te klimmen. Sherman 11 behield zijn positie terwijl de Tiger de omliggende gebouwen beschoot.
De Tiger 221 hervatte zijn opmars langs de Via Montanara. De bemanning van de Tiger 221 verklaarde later dat ze dachten dat de Sherman zich in het struikgewas links van hen bevond. De Duitse tankbestuurders waren klaar om te vuren. De chauffeur reed langzaam verder, terwijl de mitrailleurschutter in de romp radiocontact hield met de andere Tiger. Het was inmiddels 20.45 uur.
De Tiger 221 reed langzaam verder en kwam uiteindelijk terecht voor de Sherman 11, recht voor het hoofdkanon. Cox gaf zijn schutter, korporaal Jack Leech, instructies en zei hem te wachten, hoe graag de korporaal ook wilde schieten. Toen de Tiger zich precies voor de Sherman bevond, profiteerde Cox van het feit dat de zijpantsering van de Tiger dunner is (80 mm dik) en gaf hij het bevel om een pantserdoorborende granaat af te vuren. De 75 mm granaat doorboorde de zijpantsering zoals Cox had verwacht, en de inslag zette zelfs de brandstoftank in brand, waardoor de motorruimte automatisch in vlammen opging. Cox en zijn mannen zagen hun kansen op de overwinning toenemend. De Sherman profiteerde onmiddellijk van de brand die de tegenstanders afleidde om nog een schot te lossen en de rechterrupsband van de Tiger te doorboren. Maar dat was niet genoeg om de bemanning van de Tiger uit te schakelen, die bijna ongedeerd uit de tank wist te komen en zich in de greppel naast de Via Montanara kon verstoppen, waar ze door hun infanterie werden geholpen. Het feit dat de bemanning zich wist te redden, bewijst dat de Tiger een van de meest robuuste tanks van de Tweede Wereldoorlog was, ook al moest hij in snelheid inboeten. De andere vijandelijke tanks werden aangevallen door de Shermans die Cox op de andere straten had opgesteld en die, geschrokken door het verlies van een Tiger, zich terugtrokken, waardoor de Duitse tegenaanval mislukte. Met de overwinning in deze strijd slaagden de Amerikanen erin het grootste deel van Cecina te bevrijden van de Duitse vijand, die zich moest terugtrekken in het westelijkste deel van de stad.

Heeft u zelf meer informatie over deze locatie? Lever het aan!

Gebruikte bron(nen)

• Tekst: TracesOfWar
• Foto's: Robert-Jan Zonnebelt 
• LA BATTAGLIA DI CECINA