Nederlandse Lichte-kruiser Hr. Ms. De Ruyter (C801)

De na de Tweede Wereldoorlog in dienst gestelde Nederlandse Lichte Kruiser Hr. Ms. De Ruyter (C801), werd in 1938 besteld als Lichte Kruiser 1938 en op stapel gezet als Hr. Ms. De Zeven Provinciën (1939). Tijdens de Duitse bezetting werd op last van de bezetter verder gebouwd aan wat zij noemden de KH 1. Hoewel het schip in december 1944 te water werd gelaten, werd het pas na de Tweede Wereldoorlog door Nederland afgebouwd en in dienst genomen. Later diende het als Almirante Grau bij de marine van Peru.

Op 5 september 1939 werd op de scheepswerf van Wilton Feijenoord in Schiedam, de kiel voor bouwnummer 670 gelegd, Kruiser 1938 genaamd op dat moment Hr. Ms. De Zeven Provinciën (1939). Op dat moment was het schip de naamgever van de De Zeven Provinciën-klasse (1944). Het schip was ontworpen met een waterverplaatsing van 8.350 ton standaard en 10.800 ton maximaal bij een lengte van 185,70 meter, een breedte van 17,30 meter en een diepgang van 5,60 meter. De drie gasturbines en zes boilers konden een vermogen genereren van 78.000 hp waarmee een snelheid van 32 knopen (60 km/u) zou kunnen worden bereikt. Bij een maximale brandstofvoorraad van 1.750 ton olie kon met een kruissnelheid van 12 knopen (22 km/u) een afstand van 11.112 km worden afgelegd. De 700 koppige bemanning zou kunnen vertrouwen op een pantsergordel van 75 tot 100 mm, een dek bepantsering van 20-25 mm en een koepel bepantsering van 50 - 100 mm. Het schip zou worden uitgerust met 2x3 en 2x2 152 mm / 53 Bofors geschut M42, 6x2 40 mm / 56 Bofors Nr. 3, 4x2 12,7 mm machinegeweren, 2x3 533 mm torpedolanceerinstallaties en twee Fokker C.XIV-W watervliegtuigen.^[1]

Toen in mei 1940 Duitse troepen Nederland binnen vielen, werd de De Zeven Provinciën nog onafgebouwd aangetroffen op de scheepshelling. De Kriegsmarine gaf opdracht tot afbouw van het schip als KH 1 (1940). Op 24 december 1944 werd de romp op last van de Duitsers te water gelaten om te kunnen dienen als blokkadeschip in de Rotterdamse haven. Hier kwam echter voor het einde van de oorlog niet meer van en na de oorlog werd de romp onbeschadigd teruggevonden. De verdere afbouw zou worden voortgezet onder de noemer Hr. Ms. De Zeven Provinciën (KL3). Omdat het voor dit schip bestemde geschut in Zweden gebruikt was voor Zweedse schepen van de Tre Kronor-klasse (1944) werd besloten voor de bovenbouw en inrichting van het schip een geheel nieuwe plan te maken. De geplande De Zeven Provinciën werd nu echter afgebouwd als Hr. Ms. De Ruyter (C801).^[2]

Het schip kreeg nu een waterverplaatsing van 9.529 ton standaard en 11.850 ton volledig beladen bij een lengte van 187,30 meter bij een breedte van 17,30 meter en een diepgang van 6,70 meter. Als aandrijving werden nu twee gasturbines en vier boilers geplaatst met een vermogen van 85.000 hp. Hiermee kon het schip een snelheid bereiken van 32 knopen (60 km/u) terwijl bij een maximale hoeveelheid brandstof en een kruissnelheid van 12 knopen een afstand van 12.964 km kon worden afgelegd. De 926 tot 973 koppen tellende bemanning werd nu beschermd door een pantsergordel van 50 - 75 mm, een dek bepantsering van 20 - 30 mm en een bescherming van de koepels met 50 - 100 mm. De bewapening werd nu vastgesteld op 4x2 stuks 152 mm 53 Bofors M42 geschut en 4x2 57 mm / 60 Bofors M 60 geschut.^[3]

Op 18 november 1953 vond de aflevering van het schip plaats. De De Ruyter deed dienst tot 13 oktober 1972. Na buitendienststelling en een renovatiebeurt, werd het schip verkocht aan Peru en op 23 mei 1973 als BAP Almirante Grau (C81) in dienst genomen bij de Peruviaanse Marine die het tot de laatste dag in dienst hield als vlaggenschip. Tussen 1985 en 1988 werd het schip in Amsterdam gemoderniseerd. Gedurende deze periode werd zusterschip BAP Almirante Aguirre (C84), tijdelijk hernoemd tot Almirante Grau en nam het de rol van vlaggenschip over tot de originele Almirante Grau terugkeerde op 15 februari 1988. In de nadagen was het schip de laatste kruiser in actieve dienst met alleen kanonnen als bewapening. Op 26 september 2017 ging het schip definitief buiten dienst en op 8 juli 2021 verkocht voor sloop.^[4]

Noten

1. Gogin, 2021, pag. 90
2. Gogin, 2021, pag. 90
3. Gogin, 2021, pag. 90
4. Gogin, 2021, pag. 90