Historisch Paneel September 1944: Kranenburg

"70 jaar vrede" – Overstroming als verdedigingsmiddel
Achtergrond:
De Duitse Wehrmacht probeerde de geallieerde opmars te vertragen door gebruik te maken van water. Dit deden zij via een inundatieplan – een geplande overstroming – om het laaggelegen gebied onder water te zetten. Er waren drie fasen van overstromingen bedoeld om de frontlinie korter en beter verdedigbaar te maken.
Op 2 december 1944 werden bij Arnhem dijken opgeblazen, waarna de Betuwe onder water kwam te staan.
Bij Erlecom werd de dijk opgeblazen, zodat ook het linkergedeelte van de Rijn overstroomde tot aan de Querdamm.

Gevolgen voor de regio Kranenburg:
Op 8 december 1945 (dit is waarschijnlijk een vergissing, bedoeld is december 1944) werden sluizen bij het Wylermeer opgeblazen.
Op 11 februari 1945 werd de sluis in Brienen vernietigd.
Tijdens de nacht van 8 op 9 februari 1945 verliet de Britse 43e Divisie haar hoofdkwartier in Nederland, en toen ze Kranenburg bereikten, bleek de weg volledig onder water te staan.

Bewegingsproblemen en evacuatie:
Het water steeg nog verder op 10 februari 1945, en overstroomde de weg Nijmegen-Kleve op een lengte van 8 kilometer.
De geallieerden konden alleen via Wyler nog voertuigen verplaatsen naar hoger gelegen gebieden zoals Kranenburg en Nütterden.
Men gebruikte amfibievoertuigen (zoals de DUKW) om voedsel en proviand te vervoeren.

Invloed op de burgerbevolking:
Veel inwoners van Kranenburg waren al in 1944 geëvacueerd.
Pas op 14 februari 1945 begon het water te zakken.
De terugkeer van bewoners begon toen. De stad was toen weer droog.

Een belangrijke rol werd gespeeld door Ludwig van der Grinten, die vanaf 30 maart 1945 mensen informeerde over terugkeer en het beschikbaar komen van bewoonbare huizen.

Heeft u zelf meer informatie over deze locatie? Lever het aan!

Gebruikte bron(nen)

• Tekst: RJArmy.nl
• Foto's: RJArmy.nl